- Ανοίγει η αυλαία…
- Εμφανίζεται ένας νυσταγμένος αστυνομικός που ξαπλώνει στο γραφείο του και κοιμάται.
- Μπαίνουν στο γραφείο του 10 γυναίκες σε δυο ομάδες. Οι πέντε προσπαθούν να κρατήσουν την πλάγια ερωτηματική και οι άλλες πέντε την ειδική. Υπάρχει άλλη μία-η αναφορική που κρύβεται πίσω από την πόρτα
- Η ειδική με την πλάγια ερωτηματική μαλώνουν
- Ειδ.: -άσε με ήσυχη, σου λέω, δε φταίω!
- Πλ.Ερ. :- Πώς δε φταις ; Τέσσερις άνδρες μου πήρες.
- Τελ.:- εδώ εμείς δεν μπορούμε να βρούμε ούτε έναν!
- Εναν.: η αναλογία τη σήμερον ημέρα είναι ένας άνδρας, τρεις γυναίκες.
- Ενδ. : Αλήθεια; Το δικό μου ποσοστό, θα ήθελα να ξέρω ποια το έχει .
- Έναν.:-κι άμα ήξερες ,τι θα έκανες ;
- Ενδ. :- Ε ! Κάτι θα έκανα, δεν μπορεί.
- Αναφ.(πετάγεται από την πόρτα) : Για να καταλάβω. Αυτές που τώρα τα έφτιαξαν με τέσσερις, ξεπέρασαν το ποσοστό;
- Ειδ. :- Ε, βέβαια! Γιαυτό δυσκολευόμαστε εμείς οι υπόλοιπες να βρούμε άνδρα
- Ξαναμαλώνουν η ειδική με την πλάγια και η ενδοιαστική ξυπνά τον αστυνομικό
- Ενδ.:-κυρ-αστυνόμε, ξυπνήστε γρήγορα
- Αστ.:-τι συμβαίνει εδώ ; Εξηγήστε μου αμέσως.
- Πλ.ερ.:- εγώ νας σας εξηγήσω, κυρ- αστυνόμε
- Ειδ.:- όχι, εγώ θα τα πω, γιατί εσύ θα πεις ψέματα.
- Πλ.ερ.:-εγώ θα πω ψέματα ;Είσαι βλαμμένη παιδί μου ;Τι θα πεις ; Μήπως σου κόβει και καθόλου ; Εσύ είσαι περίπτωση ειδική, το λέει και το όνομά σου.
- Ειδ.:-Εμένα; Χα! Τι να μας πεις κι εσύ ;Εγώ είμαι, τουλάχιστον ντόμπρος άνθρωπος, ενώ εσύ είσαι μουλωχτή, πλάγια, διά της πλαγίας οδού, όπως λέει και το όνομά σου.
- (Μαλλιοτραβιούνται)
- Αστ.:- Ε ! Σταματήστε! .όπως λέει το όνομά σου η μία, όπως λέει το όνομά σου η άλλη. Επιτέλους ! Δώστε μου τα στοιχεία σας.
- Ειδ. : Γιατί, κυρ-αστυνόμε ;
- Αστ.: Γιατί; Τολμάς να ρωτήσεις το όργανο γιατί ;
- Πλ.Ερ. : Άμα λέω εγώ δε σου κόβει. Γιατί, κυρ- αστυνόμε ;
- Αστ.: Πρέπει να δώσω αναφορά στην υπηρεσία μου. (η αναφορική πετιέται επάνω). Είπαμε. Θα σας οδηγήσω μέσα.
- Ειδ-Πλ.ερ.: Μα κυρ- αστυνόμε !
- Αστ. :- μα, ξεμά, δεν έχει. Λέγε εσύ πρώτα. Πώς λέγεσαι ;
- Ειδ. :- Ειδική πρόταση.
- Αστ.: -δεν κατάλαβα. Το επίθετό σου, παιδάκι μου, ποιο είναι ;
- Ειδ. :- Αυτό! Πρόταση.
- Αστ.:-Α, θα με τρελάνεις εσύ ! Το επίθετο του πατέρα σου, παιδί μου , ποιο είναι ;
- Ειδ.:- Έτσι. Πρότασης
- Αστ.:- Πρότασης ! τέλος πάντων , έχω ακούσει και χειρότερα. Το μικρό σου όνομα ποιο είναι ;
- Ειδ. :- Ειδική, αλλά οι φίλοι μου με φωνάζουν Κική.
- Αστ.:- Ειδική; Μη χειρότερα ! Αλλά, να μου πεις και το Βασιλική πριν γίνει όνομα , τι σήμαινε; Όλα μια συνήθεια είναι.
- Ειδ.:- όπως τα λες, κυρ-αστυνόμε.΄’Όλα μια συνήθεια είναι κι εγώ συνηθίζω να…
- Πλ.ερ.:- εσύ συνηθίζεις να κλέβεις τους άντρες μου. Αντροχωρίστρα.
- Ειδ.:- Τι λες μωρέ ; Αν θέλεις να ξέρεις αυτός ερχόταν δίπλα μου και με γυρόφερνε, λέγοντας «θέλεις να γίνεις εξαρτημένη από εμένα; Έχω και κότερο! Καλά θα περάσουμε !»
- Πλ.ερ.:- Α! την ψεύτρα. Αφού δεν έχει κότερο.
- Ειδ.:- Έτσι μου’ λεγε. Στο ορκίζομαι. Τι να κάνω κι εγώ δευτερεύουσα θέση είχαμε στο χωριό, είπα θα κάνω την τύχη μου. Θα εξαρτηθώ από κάποιον και ό,τι γίνει.
- Πλ.ερ.: Την ακούτε τι λέει ; Το ομολογεί, κυρ- αστυνόμε; (ορμά να τραβήξει τα μαλλιά της ειδικής )
- Αστ.:- σταματήστε τα μαλλιοτραβήγματα και λέγε.
- Πλ.ερ.:- τι να πω, κυρ-αστυνόμε;
- Αστ.:- πως σε λένε ;
- Πλ.ερ.:- πλάγια ερωτηματική. Έχω δύο ονόματα εγώ.
- Αστ.:- τι πλάγια ερωτηματική και μπούρδες κατσαρές. Τι όνομα είναι αυτό ;
- Όλες μαζί : έτσι, τη λένε κυρ- αστυνόμε.
- Αστ.:- έτσι τη λένε; Δεν πάμε καλά(ξύνει το κεφάλι του) Το επίθετό σου ;
- Πλ.ερ.:- Πρόταση.
- Αστ.:- κι εσύ πρόταση;
- Πλ.ερ.: ναι , κυρ-αστυνόμε. Εδώ όλοι έτσι λεγόμαστε. Πρόταση, σαν το Παπαδόπουλος ένα πράμα. Είμαστε όλες μακρινοί συγγενείς. Καταγόμαστε από το ίδιο χωριό.
- Αστ.:- Από το ίδιο χωριό. Και πώς το λένε;
- Όλες : Συντακτικό.
- Αστ.:- Συντακτικό ;
- Έσμη.:- ναι , καλέ συντακτικό. Δεν ξέρεις το Συντακτικό, όπως λέμε Κολχικό, Άργος Ορεστικό..
- Αστ.: και που ανήκει το χωριό σας; Σε ποιο νομό ;
- Τελ.: καλά, τελείως αγράμματο σε βρίσκω. Ανήκει στο νομό της Νεοελληνικής Γραμματείας.
- Αναφ.:- και της Αρχαίας. Από τα αρχαία χρόνια. Πάππου προς πάππον.
- Αστ.: -Α ! δε θα τα πάμε καλά σήμερα. Καλά μου είπε η γυναίκα μου να πάρω ρεπό, αλλά εγώ φοβήθηκα ότι θα με πήγαινε για ψώνια και δεν πήρα. Έπεσα, όμως, σε άλλα ψώνια. Για πέστε μου.
- Πλ.ερ.:- ό,τι θες κυρ- αστυνόμε. Είσαι και νόστιμο παιδί.
- Ειδ. : Εσείς από ποσοστά πως τα πάτε ; Καλά, καλά !
- Αστ. :- σκασμός αναιδέστατες. Θα μου πει μία μια το όνομά της. Εσύ πως λέγεσαι ;
- Ενδ –εμένα με λένε ενδοιαστική. Οι φίλοι μου με φωνάζουν Ντίντι.
- Πλ.ερ.- Αυτή είναι η φοβιτσιάρα μας, κυρ- πρόεδρε. Τα κάνει πάνω της από το φόβο.
- Αστ-πρόσεχε τα λόγια σου μπροστά στο όργανο. Και δεν είμαι πρόεδρος. Αστυνόμος. Η επόμενη.
- Βουλ.: εμένα με λένε βουλητική. Καμία σχέση με τη Βουλή! Εμένα με θέλουν όλοι, όταν επιθυμούν κάτι ,εμένα φωνάζουν
- Αστ.:- πρόσεχε πως μιλάς για τους εκπροσώπους του έθνους. Άντε, η επόμενη
- Αιτ.- εμένα με λένε αιτιολογική. Οι φίλοι μου με λένε λοζίκ
- Αστ.:-λοζίκ; Τι είν’ τούτο ;
- Πλ. Ερ. : αυτή είναι η πιο μυαλωμένη. Όλο αποδείξεις και επιχειρήματα. Γιατί αυτό, επειδή εκείνο. Μας έχει τρελάνει !
- Αστ.-Α, σαν τη γυναίκα μου όλο ψώνια και αποδείξεις.
- Πλ.ερ.: όχι τέτοιες αποδείξεις, κυρ –νωματάρχα μου. Πώς φαίνεται ότι είστε της τεχνολογικής κατεύθυνσης.
- Αστ.:- Να λείπουν τα σχόλια. Λέγε το όνομά σου.
- Τελ. :-εμένα με λένε τελική. Οι φίλοι με φωνάζουν Λιλή.
- Αναφ. :- Λιλή! Ακούς εκεί όνομα !
- Τελ.:- εμένα με ξέρουν όλοι καλά, γιατί εμένα με χρησιμοποιούν για να κάνουν κάτι, για να αγοράσουν κάτι, για να…
- Αστ.:-Πάψε !
- Τελ.:- Καλά, παύω. Η επόμενη.
- Συμπ.: -εμένα ,κυρ-αστυνόμε, με λένε συμπερασματική, αλλά με φωνάζουν Έσμη.
- Αστ:- συμπερασματική. Άλλο και τούτο!
- Συμπ.:- μη βιάζεστε να βγάλετε συμπεράσματα ,κυρ πλοίαρχε.
- Αστ:- Ναύαρχος, είπαμε. Ε!! Αστυνόμος, με μπερδέψατε κι εμένα. Λέγε εσύ.
- Υποθ.:- εμένα με λένε υποθετική.
- Αστ:-ξέρω, ξέρω. Κι οι φίλοι σου σε φωνάζουν υπόθετο.
- Υποθ.:- Όχι, καλέ. Πώς τα λέτε έτσι ; Πλάκα έχετε. Οι φίλοι με φωνάζουν Θέτη. Αλλά όλο στο εάν με έχουν . δεν αντέχω πια.
- Αστ.:- κι εγώ τι να κάνω τώρα. Ο νονός σου φταίει. Άντε να τελειώνουμε. Πανάθεμά σας. Είστε και ατελείωτες!
- Όλες : έντεκα, κυρ αστυνόμε. Ζωή να ‘χουμε.
- Έναν.:- Εμένα με λένε εναντιωματική. Οι φίλοι με φωνάζουν Νάντη.
- Αστ.:- Νάντη; Το Δάντη, τι τον έχεις ;
- Έναν.:- της θείας κωμωδίας ;
- Αστ. :- όχι, καλέ! Της Γιουροβίζιον
- Εναντ.:- τι είναι αυτό ;
- Αστ. :- που ζεις ; Δεν ξέρεις τη Γιουροβίζιον ή μου εναντιώνεσαι ;Έλα εσύ, να τελειώνουμε
- Χρον.:- εμένα με λένε χρονική.
- Αστ. ;- κι οι φίλοι σε φωνάζουν Χρόνη.
- Χρον.: Όχι, καλέ ! Κορίτσι είμαι. Οι φίλοι με φωνάζουν Νίκη
- Αστ.: Επιτέλους ! ένα όνομα της προκοπής. Και τη γιαγιά μου Νίκη την έλεγαν και έβγαλαν εμένα Νίκο.
- Αναφ. Εμένα κυρ- αστυνόμε με λένε αναφορική.
- Αστ:- και σε φωνάζουν Ρίκη.
- Αναφ.:- όχι, καλέ –Άνα, χάριν συντομίας
- Αστ:- Μάλιστα, μάλιστα. Για πες μου τι ξέρεις για την υπόθεση.
- Αναφ. : Αμέσως ! θα σας αναφέρω ότι γνωρίζω για όλα τα προηγούμενα.τα ξέρω όλα γιατί μένω μεσοτοιχία με την ειδική και άκουγα. Έβαζα το ποτήρι ανάποδα.
- Αστ:-Το ποτήρι ; λέγε παρακάτω γιατί θα σε πάω μέσα για κλοπή προσωπικών δεδομένων
- Αναφ.:-Τι είναι αυτό ; Κάτι κακό ακούγεται, γιατί αγριέψατε.
- Αστ.:- Ω θεέ μου! Δεν αντέχω άλλο, θα ζητήσω μετάθεση
- Πλ.ερ..:-Άσε θα του τα πω εγώ. Που λέτε κυρ…
- Ειδ:- πρόσεχε τι θα πεις.
- Πλ.ερ:- Την αλήθεια !
- Αστ.:- Μην ξαναρχίσετε πάλι. Λέγε τώρα που ηρέμησαν τα πράγματα.
- Πλ.ερ.:- εγώ που λέτε είχα εξαρτηθεί από τέσσερις άνδρες
- Αστ:- Τέσσερις ;
- Πλ.ερ.:- Καλέ πως κάνετε έτσι ; Άλλες εξαρτώνται από περισσότερες.
- (οι άλλες εκτός από την ειδική, βουλητική, ενδοιαστική) : Ψέματα ! Εμείς δεν εξαρτιόμαστε από κανέναν.
- Αστ.: Τέλος πάντων ! στο νούμερο θα κολλήσουμε τώρα; Λέγε παρακάτω.
- Πλ.ερ.:- που λέτε εξαρτήθηκα από ένα γνωστικό, δεικτικό, θαυμαστικό, λεκτικό.
- Αστ.:- τι είναι αυτά ; τα ονόματά τους ;
- Πλ.ερ.: όχι, καλέ ! Τα επαγγέλματά τους
- Αστ:-τι επαγγέλματα είναι αυτά ;
- Ειδ.:- επιχειρηματίες.
- Αστ.:- επιχειρηματίες ;
- Ειδ.:- Ναι, ομώνυμη εταιρεία : γνωστικό (γνωρίζω, ξέρω ), θαυμαστικό (απορώ, ρωτώ), δεικτικό (αποδεικνύω, φανερώνω), λεκτικό (καταλαβαίνω, λέω)
- Πλ.ερ.: που λές κυρ- αστυνόμε, μόλις εξαρτιόμουν από ένα άνδρα από αυτούς ,τσουπ! Και η ειδική μη χάσει. Μου τα χαλούσε και τα έφτιαχνε αυτή μαζί τους. Ξετσίπωτη, ξεδιάντροπη.
- Ειδ.:- Ψέματα, κυρ-αστυνόμε. Εγώ ελεύθερους τους έβρισκα. Αφού την έδιωχναν , τα έφτιαχνα μαζί τους.
- Πλ.ερ.:- με είχαν διώξει ; Μια πλάγια ερωτηματική ποτέ δεν την διώχνουν, κυρία μου. Εγώ έχω το κούτελο καθαρό. Φεύγω μόνη μου.
- Αστ.:-που είναι αυτή που έμενε μεσοτοιχία να μας πει ;
- Αναφ:– Ναι, εγώ, κυρ- αστυνόμε. Άκουγα άπειρους καυγάδες στο σπίτι τους με διάφορους. Κι όλο έλεγε «χωρίς εσένα δεν μπορώ να ζήσω», «Μη μ’ αφήνεις», «Σ’ αγαπάω». Τέτοια ξέρετε.
- Ειδ.:- Α! την ψεύτρα.
- Πλ.ερ. : Αλήθεια, λέει κυρ-αστυνόμε
- (ενώ ξαναμαλώνουν, περνάει εκείνη την ώρα ένας από τους άνδρες ο Σάκης ο λέω και σταματούν)
- Ενδ.:- Κορίτσια, ο Σάκης! (τρέχουν όλες από πίσω του, ενώ διασχίζει τη σκηνή και βγαίνει έξω)
- Αστ:- Καλέ που πάτε ; δεν είναι αυτός ο Σάκης. Του μοιάζει, αλλά δεν είναι .
- Σάκης : Αφήστε με , τρελλάρες.
- Αστ.:- (πιάνει την αναφορική) Έλα εδώ εσύ. Ποιος είναι αυτός ;
- Αναφ. : Είναι ο Σάκης ο λέω, ένας από τους επιχειρηματίες που λέγαμε. Ο πιο όμορφος και ο πιο λεφτάς.
- (Ενώ η αναφορική φεύγει , ο αστυνομικός κατευθύνεται προς το γραφείο του και πέφτει για ύπνο εξουθενωμένος. Μετά από λίγο εμφανίζεται ο Σάκης και τον ξυπνά)
- Σάκης : Αστυνόμε, Νίκο, Νίκο, τι έπαθες, ξύπνα !
- Αστ.:- πω πω τι όνειρο έβλεπα !Ξέρεις ότι ο γιος μου είναι στην Τρίτη γυμνασίου και με έχει τρελάνει. Εχθές το βράδυ με έβαλε να του κρατώ το βιβλίο και μου έλεγε απέξω τις δευτερεύουσες προτάσεις. Τον θαύμασα. Πώς τα θυμόταν όλα !
- Σάκης : Πω πω τι μου θύμισες ; Ω ρε βάσανο !
- Αστ:- συμφωνώ μαζί σου. Μόλις, όμως, με έπιασε ο ύπνος είδα έναν εφιάλτη.
- Σάκης : τι εφιάλτη ;
- Αστ:-ε, να είδα, λέει τις έντεκα δευτερεύουσες προτάσεις, να μαλώνουν για τα ρήματα από τα οποία εξαρτώνται. Και στο τέλος, εμφανίστηκε ένας τύπος που τον έλεγαν Σάκης ο λέω και μάλωναν ποια θα τον πάρει. Και ξέρεις ποιος ήταν αυτός ο τύπος ;
- Σάκης :- που να ξέρω ; στο όνειρό σου ήμουν ;
- Αστ:-Κι όμως ήσουν. Εσύ ήσουν αυτός ο τύπος !
- Σάκης : Τι λες καλέ! Εγώ δεν τα πήγαινα ποτέ καλά με το συντακτικό.
- (μπαίνουν μία-μία οι δευτ. προτάσεις)
- Όλες: Σιγά το δύσκολο !(κοιτούν προς το κοινό)
- Αναφ.:- αυτή είναι η ομάδα με όνομα ! ΠΛ. ΕΝ. ΕΙ..ΒΟΥ (Πλένει μπόι)
- (με τη σειρά όλες,
- Πλ.ερ:- ποιος, που και πότε
- Ειδ: ότι ,που και πως
- Ενδ: φοβάμαι μήπως…
- Βουλ:– αφήστε να..
- Αναφ:- και αυτή η ομάδα Χ. Α. Υ. Τ .Ε. Σ. Πώς λέμε καυτές; Καμία σχέση
- Χρον.: όταν, προτού, μόλις, ενώ
- Αιτ. : γιατί, επειδή , καθώς, εάν
- Υποθ: σαν, άμα, αν
- Τελ.: για να βρούμε ένα σκοπό
- Εναντ.: μολονότι, αν και…
- Συμπ: τώρα συμπέρασμα βγάλατε, ώστε
- Όλες μαζί : ακόμα κι αν είναι βαρετό, το φοβερό συντακτικό, εμείς χαρήκαμε πολύ για το θεατρικό αυτό.
