του Tariq Ali
Μετάφραση από τον ιστότοπο NLR : Σοφία Χατζοπούλου
Τον Δεκέμβριο του 1987 ξέσπασε μια καινούργια Ιντιφάντα στην Παλαιστίνη, ταρακουνώντας το Ισραήλ καθώς και τις ελίτ του Αραβικού κόσμου. Λίγες βδομάδες αργότερα ο σπουδαίος Σύριος ποιητής Nizar Qabbani έγραψε την ‘Τριλογία των παιδιών της πέτρας’, στην οποία αποκηρύσσει την παλιότερη γενιά των Παλαιστινίων ηγετών που σήμερα εκπροσωπείται από την διεφθαρμένη, προδοτική Παλαιστινιακή (Μη-) Αρχή. Το ποίημα αυτό τραγουδιόταν και απαγγελλόταν σε πολλά Παλαιστινιακά καφενεία:
Τα παιδιά της πέτρας
σκόρπισαν τα χαρτιά μας
κι έχυσαν μελάνι στα ρούχα μας
κορόιδεψαν την κοινοτοπία των παλιών κειμένων…
Ω, Παιδιά της Γάζας
Μη δίνετε σημασία στις εκπομπές μας
Μη μας ακούτε
Είμαστε οι άνθρωποι του ψυχρού υπολογισμού
Της πρόσθεσης και της αφαίρεσης
Κάντε τους πολέμους σας και αφήστε μας εμάς
Είμαστε νεκροί και άταφοι
Ορφανά χωρίς μάτια.
Παιδιά της Γάζας
Μην αναφέρεστε στα γραπτά μας
Μη γίνετε σαν εμάς.
Εμείς είμαστε τα είδωλά σας
Μη μας λατρεύετε.
Ω, τρελοί άνθρωποι της Γάζας,
Χίλιους χαιρετισμούς στους τρελούς
Η εποχή της πολιτικής λογικής έχει προ πολλού παρέλθει
Οπότε μάθετέ μας την τρέλα…
Από τότε ο Παλαιστινιακός λαός έχει δοκιμάσει κάθε μέθοδο για να πετύχει κάποια μορφή ουσιαστικής αυτοδιάθεσης. ‘Αποκηρύξτε τη βία’, τους έλεγαν. Κι αυτό έκαναν, εκτός από τα μεμονωμένα αντίποινα μετά από κάθε Ισραηλινή θηριωδία. Μεταξύ των Παλαιστινίων στην πατρίδα και στη διασπορά, υπήρχε μεγάλη υποστήριξη στο κίνημα ‘Μποϊκοτάρισμα, Εκποίηση και Κυρώσεις’ (BDS): ένα κατεξοχήν ειρηνικό κίνημα, το οποίο ξεκίνησε να κερδίζει έδαφος παγκοσμίως μεταξύ καλλιτεχνών, ακαδημαϊκών, συνδικάτων και μεμονωμένων κρατών. Η αντίδραση των ΗΠΑ και της οικογένειας τους, του ΝΑΤΟ, ήταν η προσπάθεια να ενοχοποιήσουν το BDS σε όλη την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική υποστηρίζοντας, με τη βοήθεια των Σιωνιστικών λόμπυ, ότι κάθε μποϊκοτάρισμα του Ισραήλ θα ήταν ‘αντισημιτικό’. Αυτό αποδείχτηκε πολύ αποτελεσματικό. Στη Βρετανία, το Εργατικό Κόμμα του Keir Starmer απαγόρευσε κάθε αναφορά στο ‘Άπαρτχάιντ του Ισραήλ’ στην επερχόμενη εθνική του διάσκεψη. Η Εργατική Αριστερά, από φόβο μην απομονωθεί, τήρησε στάση σιωπής όσον αφορά αυτό το θέμα. Μια αξιοθρήνητη κατάσταση. Εν τω μεταξύ τα περισσότερα από τα Αραβικά κράτη ακολούθησαν την Τουρκία και την Αίγυπτο στη συνθηκολόγηση με την Ουάσινγκτον. Η Σαουδική Αραβία βρίσκεται τώρα σε διαπραγματεύσεις, με τη διαμεσολάβηση του Λευκού Οίκου, για να αναγνωρίσει επίσημα το Ισραήλ. Η διεθνής απομόνωση του Παλαιστινιακού λαού φαίνεται ξεκάθαρα στον ορίζοντα. Η ειρηνική αντίσταση φαίνεται ότι δεν οδήγησε πουθενά.
Στο μεταξύ οι Δυνάμεις Άμυνας του Ισραήλ (IDF) επιτίθενται και σκοτώνουν Παλαιστινίους με την άνεσή τους , ενώ διαδοχικές κυβερνήσεις του Ισραήλ έχουν ως πρωταρχικό στόχο τους να σαμποτάρουν κάθε προοπτική για Παλαιστινιακό κράτος. Πρόσφατα μερικοί πρώην στρατηγοί των IDF και πράκτορες της Μοσάντ παραδέχτηκαν ότι αυτό που γίνεται στην Παλαιστίνη ισοδυναμεί με έγκλημα πολέμου. Αλλά βρήκαν το θάρρος να το αναγνωρίσουν αυτό μόνο αφού είχαν αποστρατευτεί. Ενώ υπηρετούσαν υποστήριζαν ολοκληρωτικά τους φασίστες έποικους στις κατεχόμενες περιοχές καθώς παρευρίσκονταν σε εμπρησμούς σπιτιών, καταστροφές ελαιόδεντρων, τσιμεντοποιήσεις πηγαδιών, και επιθέσεις κατά Παλαιστινίων, καθώς οι τελευταίοι εκδιώκονταν από τα σπίτια τους υπό των ήχων των αλαλαγμών ‘Θάνατος στους Άραβες’. Το ίδιο έκαναν και Δυτικοί ηγέτες που άφηναν όλα αυτά να εξελίσσονται χωρίς να βγάζουν τσιμουδιά. Η εποχή της πολιτικής λογικής έχει από καιρό παρέλθει, όπως θα έλεγε ο Qabbani.
Και τότε, μια μέρα, η εκλεγμένη ηγεσία στη Γάζα αρχίζει να αντεπιτίθεται. Δραπέτευσαν από την ‘ανοικτή’ φυλακή τους και διέσχισαν τα νότια σύνορα του Ισραήλ, χτυπώντας στρατιωτικούς στόχους και πληθυσμούς εποίκων. Οι Παλαιστίνιοι βρίσκονται ξαφνικά στην κορυφή των διεθνών επικεφαλίδων. Οι Δυτικοί δημοσιογράφοι βρίσκονται σε κατάσταση σοκ και τρόμου βλέποντας τους να αντιστέκονται πραγματικά. Αλλά γιατί δεν θα έπρεπε να αντισταθούν; Γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα ότι η ακροδεξιά κυβέρνηση του Ισραήλ θα ανταποδώσει βάναυσα, με την υποστήριξη των ΗΠΑ και της υποκριτικής ΕΕ. Αλλά ακόμη κι έτσι οι Παλαιστίνιοι δεν θέλουν να παραμείνουν ανενεργοί, καθώς ο Netanyahu και οι εγκληματίες στο υπουργικό του συμβούλιο θα εκδιώκουν και θα σκοτώνουν σταδιακά τον λαό τους. Γνωρίζουν ότι τα φασιστικά στοιχεία του Ισραηλινού κράτους δεν θα έχουν κανέναν απολύτως ενδοιασμό να προχωρήσουν στη μαζική δολοφονία των Αράβων. Και ξέρουν ότι πρέπει να αντισταθούν σε κάτι τέτοιο με όποιο μέσο διαθέτουν. Νωρίτερα αυτό το έτος, οι Παλαιστίνιοι παρακολουθούσαν τις διαδηλώσεις στο Τελ Αβίβ και καταλάβαιναν ότι αυτοί που διαδήλωναν ‘για την υποστήριξη των πολιτικών δικαιωμάτων’ δεν ενδιαφέρονταν καθόλου για τα δικαιώματα των υπό κατοχή γειτόνων τους. Κι έτσι αποφάσισαν να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους.
Έχουν οι Παλαιστίνιοι το δικαίωμα να αντισταθούν στην ασταμάτητη επιθετικότητα την οποία υφίστανται; Απολύτως. Δεν υπάρχει ηθικό, πολιτικό ή στρατιωτικό ισοδύναμο όσον αφορά τις δύο πλευρές. Το Ισραήλ είναι μια πυρηνική δύναμη, εξοπλισμένη σαν αστακός από τις ΗΠΑ. Η ύπαρξή της δεν βρίσκεται υπό απειλή. Αντιθέτως αυτοί που απειλούνται είναι οι Παλαιστίνιοι, η ζωή τους και η γη τους. Ο Δυτικός πολιτισμός φαίνεται διατεθειμένος να στέκεται και να παρακολουθεί όσο αυτοί θα εξοντώνονται. Αυτοί, από την άλλη πλευρά, αντιστέκονται και εξεγείρονται κατά των αποικιοκρατών.
