18 Σεπτέμβρη. Μέρα αντιφασιστικών διαδηλώσεων σε όλη την χώρα. Έχουν περάσει δέκα χρόνια από την δολοφονία του Παύλου. Δέκα χρόνια και από την δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν, ενός ακόμα θύματος της Χρυσής Αυγής. Η ηγεσία της Χρυσής Αυγής στη φυλακή. Η ηγεσία, όχι όλοι τους.
Σταμάτησαν μήπως την δράση τους οι φασίστες; Νικήσαμε τον φασισμό με την καταδίκη της Χρυσής Αυγής;
Φέτος κάποιος θα μπορούσε να πει ότι ξαναμπήκαν στην βουλή εκλεγμένοι με διάφορα προσωπεία. Όπως επίσης κατεβαίνουν στις δημοτικές εκλογές ακόμα και μέλη της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής.
Άλλα δεν είναι μόνο οι «γνωστοί» ναζιστές που αλωνίζουν. Το ρατσιστικό δηλητήριο ποτίζει όλα τα κομμάτια της κοινωνίας. Και το βλέπουμε συνέχεια.
Μόνο φέτος μπορούμε να το δούμε στον φασίστα που φυλάκισε 13 πρόσφυγες στο φορτηγό του και καλούσε σε πογκρόμ, στον Έβρο και σε όλους όσους ενώ καίγονταν γύρω γύρω η Αλεξανδρούπολη την έπεφταν σε οποιονδήποτε τους έμοιαζε διαφορετικός και διέδιδαν ότι «λαθρομετανάστες έχουν βάλει βόμβες μέσα στην Αλεξανδρούπολη».
Τα βλέπουμε στο έγκλημα στην Πύλο, που άφησαν μια βάρκα να βουλιάξει με εκατοντάδες ψυχές. Το μάθαμε από τις μαρτυρίες των λίγων που επέζησαν, ενώ δεν έχουμε μάθει πόσες ακόμα βάρκες «έχουν αφήσει να βουλιάξουν», πόσους ανθρώπους έχουν αφήσει να πνιγούν επειδή ήταν μετανάστες, μαύροι, χωρίς χαρτιά, χωρίς εισιτήριο.
Τον ίδιο ρατσισμό βλέπουμε στον ύπαρχο του πλοίου στον Πειραιά. Σαν δικαιολογία όταν απολογήθηκε είπε: «Νόμιζα δεν είχε εισιτήριο. Νόμιζα ήταν μαύρος, Πακιστανός…».
Πώς είναι δυνατόν να θεωρεί κάποιος ότι μπορεί να δολοφονήσει έναν άνθρωπο, να τον ρίξει στην θάλασσα, να τον βλέπει να πνίγεται και να του γυρίσει την πλάτη, και ότι όλο αυτό δικαιολογείται εάν ο «άλλος» είναι στα μάτια του διαφορετικός.
Και όμως είναι απολύτως λογικό στο μυαλό ενός ρατσιστή, ενός φασίστα.
Η ηγεσία της Χρυσής Αυγής στην φυλακή, και όμως ο φασισμός θεριεύει.
Γιατί ο φασισμός δεν είναι ξεκρέμαστος και μόνος. Έχει μεγάλες πλάτες. Ολόκληρα κράτη. Σαν κατοικίδιο τον ταΐζουν, τον κρατάνε ζωντανό, άλλοτε του τραβάνε το λουρί και άλλοτε τον αφήνουν να ορμήσει.
Στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο της UEFA, των χωρών της ΕΕ τιμωρείσαι αν υψώσεις την σημαία της Παλαιστίνης που υποφέρει από το Ισραηλινό απαρτχάιντ. No politica σου λέει η UEFA και από την άλλη υποχρεώνει τις ομάδες να στηθούν υπέρ της Ουκρανίας και να βγει λάδι το φασιστικό καθεστώς της. Τα σύμβολα των ναζιστικών ταγμάτων Αζόφ κυματίζουν ανενόχλητα.
Εδώ βέβαια στην Ελλάδα τους ναζί τους βάλαμε να μιλήσουν και στην ελληνική βουλή σαν ήρωες.
Από την ΕΕ και κάθε κράτος μέχρι και την τελευταία Κυβέρνηση, ξέρουν πολύ καλά να αφήνουν ανενόχλητη την δράση των φασιστών και να τους παρακολουθούν διακριτικά για εκατοντάδες χιλιόμετρα καθώς ταξιδεύουν για να δολοφονήσουν τον Μιχάλη. Όπως παρακολουθούσαν διακριτικά και πριν από δέκα χρόνια όταν μαχαίρωναν τον Παύλο.
Τους φασίστες τους αφήνουν ανενόχλητους να σκοτώσουν κάποιον επειδή μοιάζει με πρεζάκι ή με κλεφτρόνι όπως στην Γλάδστωνος και αν δεν τον σκοτώσουν οι φασίστες θα ολοκληρώσει την δουλειά το κράτος. Έτσι ακριβώς σε λίγες μέρες κλείνουμε πέντε χρόνια από την δολοφονία της Zackie oh (Ζακ Κωστόπουλος).
Πως όμως θα τσακίσουμε τον φασισμό; Μόνο τον φασισμό θα πολεμάμε, σαν να είναι μόνος;
Πρέπει να δούμε ότι ο φασισμός τρέφεται με τα υψωμένα τείχη στον «πολιτισμένο» δυτικό κόσμο. Τα αόρατα υδάτινα τείχη που βουλιάζουν τις βάρκες. Ποτίζεται όταν έχουμε τα προσφυγόπουλα απομονωμένα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και ξέχωρα από τα υπόλοιπα παιδιά. Ολοκληρωτισμός, αστυνομοκρατία, push-backs. Και ο φασισμός γιγαντώνεται.
Γιατί ο φασισμός χρειάζεται να είναι εδώ όποτε τον χρειαστεί το κράτος και το σύστημα. Είναι παιδί του καπιταλισμού. Όποτε χρειάζεται έρχεται να χτυπήσει πρώτα τους μετανάστες, τους ξένους, τους διαφορετικούς, μετά τους εργαζόμενους που αντιδρούν, τους συνδικαλιστές, τους αγωνιστές, τους κομμουνιστές και τους αναρχικούς και όσες και όσους αντιδρούν στην καταπίεση.
Δεν θα πεθάνει μόνος. Πρέπει να τον τσακίσουμε εμείς τσακίζοντας το σύστημα που τον γεννά. Γιατί όλο και πιο επιθετικά χρησιμοποιούνται οι φασίστες και η δράση τους για να μεταφερθεί η κοινωνική οργή στον ρατσισμό και σε έναν εμφύλιο καταπιεσμένων.
10 χρόνια μετά την δολοφονία του Παύλου, του Σαχζάτ και τόσων άλλων ο αντιφασιστικός αγώνας είναι πιο αναγκαίος από ποτέ. Κόντρα στον φασισμό και στο σάπιο σύστημα που τον γεννά. Ανυποχώρητα, για μια καλύτερη ζωή.
