της Συντακτικής Επιτροπής,
Στην ταινία του Ken Loach «The navigators», με θέμα την ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων στη Βρετανία στη δεκαετία του 1990, ο προϊστάμενος μιας ομάδας εργαζομένων δηλώνει κυνικά τον στόχο που τους επιβάλλεται: «Τώρα πια πρέπει να δουλεύουμε πιο αποτελεσματικά, πιο αποδοτικά και οι θάνατοι από τα ατυχήματα πρέπει να κρατηθούν σε ένα αποδεκτό επίπεδο»…
Τραγικά προφητικός, όχι μόνο για τη Βρετανία, που οι εργαζόμενοί της πλήρωσαν ακριβά το τίμημα αυτής της ιδιωτικοποίησης, με δεκάδες νεκρούς και εκατοντάδες ατυχήματα, με αποτέλεσμα να αποφασιστεί η επανακρατικοποίηση κάποιων γραμμών.
Στο Οχάιο των ΗΠΑ, στις 3 Φλεβάρη εκτροχιάστηκε αμαξοστοιχία 150 βαγονιών ιδιωτικής εταιρείας, με αποτέλεσμα 38 από αυτά, φορτωμένα με επικίνδυνα υλικά, να συντριβούν, προκαλώντας μια ανυπολόγιστη μέχρι στιγμής οικολογική καταστροφή. Και αυτό το ατύχημα ήταν το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της πολιτικής τής μείωσης του προσωπικού και του περιορισμού των μέτρων ασφάλειας για να μειωθούν οι δαπάνες και να αυξηθούν τα κέρδη, ενώ στα ιδιωτικοποιημένα τρένα των ΗΠΑ καταγράφονται 54.539 εκτροχιασμοί τρένων μεταξύ 1990 και 2021.
Από την Τρίτη το βράδυ του τραγικού δυστυχήματος στα Τέμπη, έχει γραφτεί και έχει ειπωθεί πολλές φορές ότι ήταν ένα προαναγγελθέν έγκλημα. Η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ που δείχνουν από την πρώτη στιγμή ως αιτία του δυστυχήματος το «τραγικό ανθρώπινο λάθος», οι σιωπηλές διαμαρτυρίες του ΣΥΡΙΖΑ, τα σβηστά φώτα για ένα λεπτό του ΣΚΑΙ είναι προσπάθειες συγκάλυψης ενός διαχρονικού εγκλήματος, που κάθε φορά πληρώνει ο λαός με το αίμα του. Η τακτική τής διάλυσης των δημόσιων αγαθών, για να ξεπουληθούν μετά όσο – όσο στο κεφάλαιο και στους ιδιώτες, με μόνο γνώμονα το κέρδος και με καμία πρόνοια για τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, ούτε καν για τις ζωές μας, είναι μία πολιτική που την έχουμε δει να εφαρμόζεται πολλές φορές: στην τοπική αυτοδιοίκηση με τους νεκρούς εργάτες των απορριμματοφόρων, στους χιλιάδες νεκρούς της πανδημίας εξαιτίας της διάλυσης του ΕΣΥ, στην κατάρρευση -κυριολεκτικά και μεταφορικά- της δημόσιας εκπαίδευσης -για να απαριθμήσουμε μόνο κάποια βασικά και πιο πρόσφατα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής. Την ίδια στιγμή που με δεκάδες νεκρούς πληρώνουμε το τίμημα της ιδιωτικοποίησης των τρένων, η κυβέρνηση συνεχίζει το καταστροφικό της έργο επιλέγοντας να καταθέσει νομοσχέδιο που επί της ουσίας ανοίγει τον δρόμο για την ιδιωτικοποίηση του νερού.
Αυτή τη φορά, όμως, ο πόνος για τους νεκρούς δίνει τη θέση του σε μια γενικευμένη οργή, που κατακλύζει τους δρόμους σε όλη την Ελλάδα. Γιατί διαχρονικά στην ιστορία του κινήματός μας, το εργατικό αισθητήριο κατανοεί ότι σε αυτές τις περιπτώσεις οι νεκροί μας δεν είναι θύματα «της κακιάς στιγμής» αλλά μιας απάνθρωπης και βάρβαρης πολιτικής που βάζει το κέρδος πάνω από τον άνθρωπο. Αυτό το καταλαβαίνει με ακόμα πιο εμφατικό τρόπο η νεολαία, οι φοιτητές, οι μαθητές που σχεδιάζουν με τις τσάντες τους στις αυλές των σχολείων συνθήματα πόνου, απορίας, και θυμού. Και η οργή που έχει βγει στους δρόμους για το έγκλημα, βράζει καιρό τώρα για τα διαχρονικά εγκλήματα απέναντι στον κόσμο της εργασίας και στη νεολαία. Η κυβέρνηση προσπαθεί να καταστείλει με ΜΑΤ και χημικά τις διαδηλώσεις, γιατί εκτός των άλλων κατανοεί ότι, στο στημένο προεκλογικό σκηνικό της συναίνεσης και της συνέχισης της αντιδραστικής αντεργατικής πολιτικής, η ρωγμή που ανοίγει μπορεί να οδηγήσει στη ρήξη και στην ανατροπή.
Καμία συμβολική πράξη δεν πρέπει να σκεπάσει το έγκλημα αυτό. Κανένα φως δεν θα «κλείσει για ένα λεπτό σε ένδειξη πένθους», όπως προτρέπουν τα κανάλια… Ναι! Αυτά που τόσα χρόνια τώρα ρίχνουν λάσπη στις διαμαρτυρίες και τους αγώνες των εργαζομένων οι οποίοι είχαν διαπιστώσει όλες αυτές τις εγκληματικές ελλείψεις και αμέλειες των συνεργών δολοφόνων, των κυβερνήσεων και της επιχείρησης και έπαιζαν καθημερινά τις ζωές τους κορώνα γράμματα! Τα φώτα θα μείνουν ανοικτά μήπως και φωτίσουν αυτό το σκοτάδι στο οποίο κυβερνήσεις, ιδιώτες και ΜΜΕ έχουν περικλείσει τη χώρα για τα κέρδη τους. Ούτε το πένθος θα διαρκέσει μόνο τρεις ημέρες, όσο κι αν θα το ήθελαν αυτό. Ο λαός πενθεί και απαιτεί, και το πένθος του θα είναι διαρκές και γοερό μέχρι να σκεπάσει τον φαύλο, αποπροσανατολιστικό λόγο τους, μέχρι να ακουστεί επιτέλους η αλήθεια!
Δεν ξεχνάμε!
