της Δέσποινας Καραγιώργου,
Το γεγονός πως οι δυνάμεις του κεφαλαίου επιτίθενται με τόση ένταση στη δημόσια εκπαίδευση αποδεικνύει πως η ίδια αποτελεί τόπο πολιτισμικής, πολιτικής και κοινωνικής αντίστασης.
Η καθιέρωση της αξιολόγησης αυτόματα δημιουργεί την πιθανότητα συγκρότησης ενός κινήματος εναντίον της. Η συγκρότηση του αποδεικνύει πως ο παιδαγωγικός μηχανισμός είναι σε δράση.
Η απεργία της Τετάρτης και οι εικόνες των συγκεντρώσεων που πραγματοποιήθηκαν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας -από τις πιο απομακρυσμένες περιοχές μέχρι τα μεγάλα αστικά κέντρα- στέλνουν ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση και στο ΥΠΑΙΘ πως οι απειλές και η τρομοκρατία τους δεν θα περάσουν.
Παίρνοντας κουράγιο και δύναμη από τους αγώνες των συναδέλφων και των συναδελφισσών μας στην Πορτογαλία, τη Γαλλία και την Αγγλία, βγήκαμε στους δρόμους και με υψηλό αίσθημα ευθύνης απέναντι στο δημόσιο σχολείο, απέναντι στις μαθήτριες και τους μαθητές μας αλλά και στους ίδιους μας τους εαυτούς δηλώσαμε πως δεν θα αποδεχτούμε την αξιολόγηση με κανένα αντάλλαγμα.
Γιατί γνωρίζουμε καλά πως η αξιολόγηση σημαίνει την “απoμονιμοποίηση” μας, την υποβάθμιση των εργασιακών μας δικαιωμάτων αλλά και την διάλυση του δημόσιου σχολείου• του σχολείου που δώσαμε όρκο πως θα υπηρετούμε με κάθε κόστος.
Πρώτα μας είπαν πως το πτυχίο μας δεν μας εξασφαλίζει από μόνο του το δικαίωμα στην εργασία και μας ανάγκασαν να πληρώσουμε για να αποκτήσουμε ένα σωρό προσόντα. Προσπάθησαν να σπείρουν το διχασμό στον κλάδο για το ποιος/α αξίζει περισσότερο να δουλέψει, τη στιγμή που σε πολλά σχολεία τα κενά παραμένουν κάθε χρονιά εκρηκτικά. Όπως το σύστημα αυτό ήταν και είναι πολιτική επιλογή, το ίδιο ισχύει και για την αξιολόγηση.
Προσπαθούν, από τη μια, να επιτεθούν με κάθε τρόπο στη μόνιμη και σταθερή εργασία βάζοντας συνεχώς νέα φίλτρα και αποκλεισμούς και, από την άλλη, να μεταφέρουν την ευθύνη για όλα τα προβλήματα στους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές και τους γονείς.
Η πολιτική της ΝΔ, σε συνέχεια των πολιτικών των προηγούμενων κυβερνήσεων και σε πλήρη συμφωνία με τις επιταγές της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, επιδιώκει τη μετατροπή της εκπαίδευσης σε μια πηγή αύξησης της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Όσο κι αν το ελπίζουν όμως, το φτηνό και ανταγωνιστικό σχολείο της αγοράς που σχεδιάζουν δεν θα φτιαχτεί πάνω στις πλάτες μας. Δεν θα συναινέσουμε στη μετατροπή της δημόσιας εκπαίδευσης από αυτονόητο δικαίωμα και κοινωνικό αγαθό σε ένα εμπορεύσιμο σύνολο υπηρεσιών. Η μόρφωση δεν είναι κονσέρβα να πουλιέται και οι μαθητές δεν είναι πελάτες που πρέπει να πληρώνουν για να την αποκτήσουν.
Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να εξαγοράσει την αξιοπρέπεια και τις συνειδήσεις μας ούτε να μας αναγκάσει να σταματήσουμε να παλεύουμε για την οικοδόμηση ενός σχολείου που θα παρέχει ολόπλευρη μόρφωση, που θα διευρύνει τους κοινωνικούς και γνωστικούς ορίζοντες των μαθητών και των μαθητριών μας ώστε να μπορούν να κατανοούν και να ερμηνεύουν τον κόσμο με σκοπό να τον αλλάζουν. Γιατί το σχολείο των όλων, των ίσων, των διαφορετικών είναι εφικτό και το θέλουμε.
Η πρώτη προσπάθεια για την έναρξη της ατομικής αξιολόγησης την περασμένη Παρασκευή, δύο μέρες μετά τη μαζική απεργία, σε σχολεία της Κρήτης έπεσε στο κενό. Οι εκπαιδευτικοί με τη συμμετοχή τους στην απεργία-αποχή ακύρωσαν στην πράξη την αξιολόγηση.
Γνωρίζουμε καλά πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος εκτός από τον δρόμο του αγώνα.
Έναν αγώνα που δεν αποτελείται από μεγάλες στιγμές που έχουν ημερομηνία λήξης αλλά από στιγμές που έχουν βάθος, συνέχεια και διάρκεια.
Έναν αγώνα που συνδέεται με τους αγώνες των καλλιτεχνών, των υγειονομικών και όλων όσων αγωνίζονται για την ανατροπή της πολιτικής που στοχεύει στην προσαρμογή μας σε μια εξαιρετικά καταστροφική προοπτική.
Έναν αγώνα που θα συμβάλλει ώστε η εργασιακή ανασφάλεια και η καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων να αποτελέσει παρελθόν.
Τώρα είναι η ώρα να δημιουργήσουμε αυτά τα γεγονότα που θα υποχρεώσουν την κυβέρνηση να σταματήσει ΕΔΩ.
Δεν συμβιβαζόμαστε με τίποτα λιγότερο από αυτά που δικαιωματικά μας ανήκουν.
Αταλάντευτα μέχρι τη νίκη!
