του Θοδωρή Μαυρίδη,
73 χρόνια πριν, η συμφωνία μεταξύ 12 χωρών είχε σκοπό να αποτελέσει μια επιθετική συμμαχία απέναντι στην ΕΣΣΔ. Τρία μόλις χρόνια αργότερα, εντάσσονται στο ΝΑΤΟ η Ελλάδα και η Τουρκία, το 1955 η Δυτική Γερμανία και το 1982 η Ισπανία. Με τη διάλυση της ΕΣΣΔ, το ΝΑΤΟ όχι μόνο δεν διαλύθηκε αλλά σχεδόν διπλασίασε τα μέλη του, αφού μέχρι σήμερα έχουν προστεθεί 14 ακόμα κράτη. Μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, αυτή η πολεμική μηχανή ψάχνει έναν σκοπό και έτσι υπογράφεται το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ επεκτείνοντας τη δράση του σε παγκόσμια εμβέλεια, συμπεριλαμβάνοντας «ειρηνευτικές αποστολές» ενάντια στη «διεθνή τρομοκρατία» και πλέον στο «ΝΑΤΟ 2030» η ιστορία συνεχίζεται. Στα 73 χρόνια της ύπαρξής του, το ΝΑΤΟ αποτελεί μια ιμπεριαλιστική συμμαχία που παίζει τον ρόλο της διεθνούς καταστολής. Είναι ένα από τα αποτελεσματικότερα και φονικότερα εργαλεία του κεφαλαίου απέναντι στους λαούς. Από την Ασία μέχρι την Αφρική και τη νότια και κεντρική Αμερική, ο Οργανισμός Βορειοατλαντικού Συμφώνου έχει ταξιδέψει παντού.
Είναι πολύ δύσκολο να υπολογιστεί το αίμα που έχει χυθεί από τις πολεμικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ. Αμέτρητες νατοϊκές σφαίρες και βόμβες δολοφόνησαν και συνεχίζουν να δολοφονούν ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
Ακόμα πιο δύσκολο ίσως είναι να υπολογίσει κανείς τις οικονομικές διαστάσεις αυτής της πολεμικής μηχανής. Πόσα χρήματα από τους φόρους των λαών πηγαίνουν μέσα από το ΝΑΤΟ κάθε χρόνο στο εμπόριο του πολέμου; Φέτος η Ελλάδα ήταν νούμερο ένα σε δαπάνες για το ΝΑΤΟ προσφέροντας το 3,8% του ΑΕΠ της. Καμία άλλη χώρα δεν δίνει τόσο υψηλό ποσοστό του ΑΕΠ της στο ΝΑΤΟ, τη στιγμή που το προτεινόμενο ποσοστό από το ΝΑΤΟ είναι 2%. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να δικαιολογηθεί όλη αυτή η σπατάλη, εάν οι εξοπλισμοί απλώς όπως αγοράζονταν έμεναν αχρησιμοποίητοι;
Τα χρόνια της υγειονομικής πανδημίας, ενώ μειώνονται τα λεφτά που θα δαπανηθούν για την Υγεία και τη στιγμή που η Ελλάδα είναι πρώτη στην ανεργία και πρώτη στους θανάτους λόγω Covid-19, κερδίζουμε με άνεση και την πρωτιά στις δαπάνες για τη δολοφονική συμμαχία.
Οι δυσκολίες που κατά καιρούς αντιμετωπίζει το ΝΑΤΟ υπάρχουν και είναι πάντα εσωτερικές, όπως τα σκαμπανεβάσματα της ηγεμονίας των ΗΠΑ, η στάση που κρατάνε κατά καιρούς διάφορα μέλη του, (Γαλλία Γερμανία, Τουρκία, κ.λπ.) που με το ένα χέρι κρατάνε τα νατοϊκά όπλα και με το άλλο κάνουν χειραψίες προς άλλες κατευθύνσεις. Ποτέ όμως αυτό δεν εμπόδισε την πορεία και τη λειτουργία του στο να σπέρνει τον θάνατο και να υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου όπου χρειάζεται.
Αυτό που μπορεί να εμποδίσει το ΝΑΤΟ είναι ο πραγματικός του αντίπαλος, ο ίδιος o λαός. Από τα αντιπολεμικά συλλαλητήρια μέχρι και στην έμπρακτη παρεμπόδιση των εξοπλισμών. Από τα μπλόκα εργαζομένων στα τρένα στη Θεσσαλονίκη το 1999 που μετέφεραν τα όπλα που θα δολοφονούσαν τον λαό της Γιουγκοσλαβίας, στους εργαζόμενους σήμερα που αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στη μεταφορά ΝΑΤΟϊκών αρμάτων από την Αλεξανδρούπολη και στους φαντάρους που υπογράφουν από δεκάδες στρατόπεδα το κείμενο αντιπολεμικής πρωτοβουλίας του Δικτύου Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία και ιδιαίτερα κατά της ελληνικής εμπλοκής.
Δεν έχουμε καμιά δουλεία να συμμετέχουμε στο ΝΑΤΟ, τη δολοφονική συνεργασία κατά των λαών. Ακόμα και η πανεργατική απεργία της Τετάρτης θα έχει και πρέπει να έχει και αντιπολεμικό και αντι-ΝΑΤΟϊκό χρώμα.
73 χρόνια ΝΑΤΟ, 73 χρόνια πόλεμοι, βόμβες και θάνατος.
Και παραφράζοντας τον Μαξ Χορκxάιμερ, όποιος δεν θέλει να μιλήσει για το ΝΑΤΟ, δεν πρέπει να μιλάει και για την ειρήνη.
