της Κλειούς Γκιτζελή*,
Έχουν περάσει 5 μέρες από την Κυριακή, τη μέρα που σύσσωμοι υπουργεία, περιφερειάρχες, κυβέρνηση, όλοι δήλωσαν, μέσα από τα κανάλια τους, σαν έτοιμοι από καιρό και θαρραλέοι για τη σφοδρή χιονόπτωση, την επερχόμενη κακοκαιρία, ω τι ελπίδα.
Και κάποιοι τους πιστέψαμε και κάποιοι όχι, αυτούς που πάντα έτοιμοι δηλώσανε, προπάντως άριστοι, για το σύστημα υγείας στα χρόνια πανδημίας, για τη διευκόλυνση των πολιτών, των του Περιστερίου ψυκτικών, για το ψηφιακό, το μεταφορικό, το εθνικό το πύρινο φλεγόμενο, το σύγχρονο το έρμο το εκπαιδευτικό, και τόσο έτοιμοι πάντα δηλώσανε, που έξω απ’ τις ΜΕΘ πεθάναμε με τον καιρό, ψηφιακά μπλοκάραμε, με τον πληθωρισμό πεινάσαμε, στα πενιχρά τα μέσα φρακάραμε, στην τηλεκπαίδευση γελάσαμε, στο πρώτο χιόνι και τα λίγα βασικά τα χάσαμε..
Γλιστρούσαν φέρετρα, χωρίς φαΐ μέναν νοσοκομεία κι οξυγόνο οι ασθενείς, τσουγκράγαν τρένα, ενημέρωση καμιά (πότε είχαμε), ρεύμα δεν είχαμε, η Αττική Οδός έπαιρνε το φταίξιμο μέσω τηλεφωνικής οδού και ντιλ με τον για μέρες άφαντο πρωθυπουργό, αυτόν του “συμπολίτες μου”, παζάρι και ευθυνο-πινκ-πόνκ, ενώ παράλληλα νύχτα η Κεραμέως διαβεβαίωνε για την ετοιμότητα του Υπουργείου της και την “απρόσκοπτη λειτουργία της εκπαιδευτικής διαδικασίας μέσω τηλεκπαίδευσης”.
Αμέ.
Της ίδιας τηλεκπαίδευσης που μένει ακόμα να συμμορφωθεί με την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων (όπου αν κάνεις αναζήτηση ο αδαής, πρώτη λέξη βγαίνει Κόλαφος και Έκθετη η Υπουργός), της ίδιας κουλτούρας εκπαίδευσης που απαιτεί από έναν εκπαιδευτικό τον τεχνικό εξοπλισμό που δεν έχει ούτε η ίδια η σχολική του η μονάδα – δεν έχει δίκτυο και οθόνη, ούτε στο δια ζώσης, στα παιδιά περιγράφω τον Πικάσο με τα λόγια η Εικαστικός …
Και κάπου εκεί μου ‘ρχονται τα μέηλ απ’ τα σχολεία σε καταιγισμό, τηλεκπαιδεύστε λέει το ένα έγγραφο, όχι μην τηλέ το άλλο, κλειστά ο Πατούλης, υποχρεωτικό ο Κόπτσης, αποχή ο σύλλογος, θρίαμβος η Κεραμέως, καταδώστε τους εκπαιδευτικούς που δεν τηλεκπαιδεύσανε προστάζει το Υπουργείο, οι διευθυντές στην πρέσα, τα παιδιά στο χιόνι, στην παγωμένη οθόνη, εγώ σκοτάδι.
Και λέω να επέστρεφα στον χώρο μου τον καλλιτεχνικό να είχα την … Μενδώνη;!
Κι εκεί απάνω λαμβάνω και το τελικό, το έργο τέχνης το υπέροχο, το γράμμα της Υπουργού, του Υπουργείου Παιδείας (?) και Θρησκευμάτων (??), για την εορτή των Τριών Ιεραρχών. Για να λάβουμε εμείς οι εκπαιδευτικοί αμέσως δράση, λέει.
Δικό σας:
“Να μη διδάσκεις ή να διδάσκεις με τον τρόπο σου.
Μη με το ένα χέρι τραβάς και απωθείς με το άλλο.
Θα χρειαστείς λιγότερα λόγια πράττοντας όσα πρέπει.
Ο ζωγράφος διδάσκει πιο πολύ με τις ζωγραφιές του.”
( … Δεν τηλεδίδαξα. Δεν είναι ο τρόπος μου. Είναι μιας εταιρίας Cisco που επιλέξατε και χρωστάει απαντήσεις. Από λόγια τα αγοράσατε, από πράξεις μας κρεμάσατε. Διδάσκω με τις ζωγραφιές μου, θα’θελα κι έναν προτζέκτορα στην τάξη να μπορεί να τις βλέπει μέχρι και το τελευταίο του κόσμου θρανίο, να παίρνει ερεθίσματα ξέρω γω … )
“Τα γνωμικά τετράστιχα του Γρηγορίου του Θεολόγου ή Ναζιανζηνού αντικατοπτρίζουν τη στάση ζωής του: διδασκαλία στην πράξη, αγωνιστικότητα, φιλανθρωπία, αλληλεγγύη στον πλησίον και αγάπη για τη μόρφωση.”
( … αποδομείτε τη διδασκαλία στην πράξη, με νόμους απαγορεύετε την αγωνιστικότητα, η φιλανθρωπία σας εξαντλείται σε μια πόζα με αστέγους στον φακό, η αλληλεγγύη μας μπορεί εν μέρη να σας ξελασπώνει, τη μόρφωση έχω καιρό να τη δω, την πάτε για προνόμιο των ολίγων αποκλειστικό … )
“Προστάτες των Γραμμάτων, οι Τρεις Ιεράρχες, ο Μέγας Βασίλειος, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και ο Γρηγόριος Ναζιανζηνός που τιμούμε στις 30 Ιανουαρίου, μας καθοδηγούν με τη ζωή και το έργο τους. Ένα έργο που διαπνέεται από πίστη και φιλομάθεια, από κριτική σκέψη και πνευματική λαμπρότητα.”
( … Κάποια πίστη πάντα χωράει, σε μια εικόνα παναγίας στις αίθουσες σαν κατηχητικό, προσευχή και άγιος ο θεός να μη μας πέσει ο σοβάς απ’ το ταβάνι στο κεφάλι. Πνευματική λαμπρότητα και σκέψη κριτική με φιέστες και Ρουβά, Ραφάλ, πληρωμένα κανάλια και παπαδαριό, δυσκολεύομαι να δω … )
“Σήμερα, τα ιδανικά μεταλαμπαδεύονται από το ίδιο το σχολείο στους μαθητές μας, με τους εκπαιδευτικούς μας να διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο, αυτόν που τους αξίζει.”
( … Σαν απειλή μου ακούγεται αυτό. Τα ίδια λέγατε για τους γιατρούς και τους ντελιβεράδες άμα τους χειροκροτάγατε. Μας ακούει κι ο Πορτοσάλτε που μας κατηγορεί για καθισιό.)
“Η διάπλαση δημιουργικών, εξωστρεφών και ενεργών πολιτών με προοπτικές, σε ένα περιβάλλον αλληλοσεβασμού, καλλιέργειας δεξιοτήτων και αρχών, με την παράλληλη εξασφάλιση ίσων ευκαιριών στην εκπαίδευση για όλους, συνθέτουν το πλαίσιο του σύγχρονου σχολείου.”
(… Το σχολείο στην Ελλάδα δεν το λες και σύγχρονο, είναι γνωστό. Ενεργούς πολίτες δεν μοιάζει να θέλετε, εντός κι εκτός σχολείου, δεν ξέρω αν κάνετε μία εξαίρεση για τους προεφηβικούς μας φίλους, ωστόσο δεν διαφαίνεται. Εξασφάλιση ίσων ευκαιριών και εκπαίδευση για όλους μου φέρνει στο νου μια μάλλον δημόσια εκπαίδευση, αυτήν που έχετε βάλει να ξηλώνετε και να ιδιωτικοποιείτε, σαν τα νοσοκομεία μας, και σαν το πρόσφατο τρομερά επιτυχημένο εγχείρημα με την Αττική Οδό. Όπου όλα πήγαν ρολόι αφού ιδιωτικό, κι έστω έτσι εσείς δεν φταίγατε, να σας χαρώ … )
“Καλή πρόοδο στις μαθήτριες και στους μαθητές μας, με οδηγό τις αγαθές αξίες και σύμμαχο τη γνώση.”
(Θα ήτανε ωραίο κάποτε να έχουμε σύμμαχο και το αρμόδιο υπουργείο μας, κι επίσης να πω ότι σκέφτομαι την Τασούλα αυτές τις μέρες, 7 χρονώ, που δεν έχει λάπτοπ και που ελπίζει να μετακομίσει στο σπίτι στο Μπραχάμι, αλλά δεν πάει ακόμα γιατί το σπίτι εκεί, έχει λέει ποντίκια. Στο Μπραχάμι.
Και σταματάω εδώ, να ζωγραφίσω με μια μινιατουρίτσα σχολικό. Εγώ βλέπεις … Κυψέλη…
*Η Κλειώ Γκιτζελή είναι Εκπαιδευτικός Εικαστικός.
