της Βιολέττας Πατέλη,
Μια φορά κι έναν καιρό στον τόπο τούτο το μικρό ζούσαν κάτι φουκαράδες, οι ραγιάδες. Κοτσαμπάσηδες, πασάδες και σεβάσμιοι δεσποτάδες κυβερνούσανε τη χώρα, καλή ώρα. Τη δεκάτη ο τσιφλικάς, δώσ’ του κόψιμο ο πασάς κι υπαγόρευε το ράσο, σφάξε με αγάμ’ ν’ αγιάσω. Κοτσαμπάσηδες πασάδες και σεβάσμιοι δεσποτάδες κυβερνούσανε τη χώρα, καλή ώρα. Έτσι τρεις από κοινού πίναν το αίμα του λαού αφού τότε τσιφλικάδες ήσανε οι μπουρζουάδες. Κοτσαμπάσηδες πασάδες και σεβάσμιοι δεσποτάδες κυβερνούσανε τη χώρα, καλή ώρα.
Μήτσος Ευθυμιάδης
Στο πρόγραμμα Επετειακών Εκδηλώσεων για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 είδαμε τη μεγάλη εθνικοαπελευθερωτική και κοινωνική επανάσταση να μετατρέπεται σε ένα θεατρικό μονόπρακτο, σε μια εικόνα στις ειδήσεις, σε ένα κοσμικό γεγονός, σε ένα κιτς αισθητικής. Είδαμε το πολιτικό προσωπικό των μνημονίων να σερβίρεται γκουρμέ, τον Εθνικό μας Ύμνο να «εκτελείται» και όλα αυτά υπό την οργανωτική «μπαγκέτα» της τελετάρχισσας του οικονομικού κατεστημένου.
Στο πρόγραμμα Επετειακών Εκδηλώσεων για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 πέρα από τους μοντέρνους βασιλιάδες και αυλικούς, στο κέντρο της πόλης υπήρχε μόνο στρατός, αστυνομία και ελεύθεροι σκοπευτές (!) να φυλάνε αυτούς που ξέρουν βαθιά μέσα τους ότι πάντα ήταν και είναι ανεπιθύμητοι στη συλλογική συνείδηση του λαού.
Στο πρόγραμμα Επετειακών Εκδηλώσεων για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 στον ελληνικό ουρανό έγινε δειγματισμός των νεοαποκτηθέντων προϊόντων, των γαλλικών RAFALE που θα «εγγυηθούν» την ποιότητα ζωής σε αυτή τη χώρα!
Στα 200 χρόνια από το την επανάσταση 1821 ο λαός στο σπίτι του καθηλωμένος – κι όχι μόνο λόγω πανδημίας- είδε τους εκπροσώπους των «μεγάλων δυνάμεων» και των «δανειστών» να σουλατσάρουν και να ξεναγούνται και στη συνέχεια να παρακολουθούν την παρέλαση των στρατιωτικών προϊόντων τους.
Στα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 λεφτά υπάρχουν για να πληρώσουν τη cisco για να κρατά καλά κλεισμένα τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς στα σπίτια τους χωρίς περαιτέρω απαιτήσεις. Λεφτά υπάρχουν για μάσκες-αερόστατα, για να κάνουμε μεγάλους αν και «απαγορευμένους» περιπάτους στο κέντρο της Αθήνας, για την Aegean, για τα ΜΜΕ, για αστυνομικά οχήματα, για τη θεολογική Βοστώνης, για σκοιλ ελικικου για τη Εθνική τράπεζα, για αστυνομικά navara, για rafale, για Aegean.
200 χρόνια από την κήρυξη της επανάστασης η καρδιά της Ελλάδας χτυπά στους εξαντλημένους σωματικά και ψυχικά υγειονομικούς που κουβαλώντας εκτός από το προσωπικό τους μαρτύριο και τον σταυρό «των covid και non covid ασθενών, που δεν κατάφεραν να σώσουν, ενώ θα μπορούσαν, αν είχε στοιχειωδώς κάνει το χρέος της η πολιτεία» όπως λένε γιατροί και νοσηλευτές.
200 χρόνια από την κήρυξη της επανάστασης η καρδιά της Ελλάδας χτυπά στους δρόμους του αγώνα ενάντια στην αστυνομική καταστολή.
200 χρόνια από την κήρυξη της επανάστασης η καρδιά της Ελλάδας χτυπά έξω από τα κλειστά πανεπιστήμια εκεί που στήνονται υπαίθρια μαθήματα!
200 χρόνια από την κήρυξη της επανάστασης ασθενείς, συγγενείς ασθενών και γιατροί για τους ασθενείς τους απαιτούν κλίνες ΜΕΘ και προσωπικό να τους νοιαστεί!
200 χρόνια από την κήρυξη της επανάστασης μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί απαιτούν ασφαλείς όρους για το άνοιγμα των σχολείων
Τις μέρες τούτες η καρδιά του Κολοκοτρώνη είναι στα νοσοκομεία δίπλα στους γιατρούς. Προσπαθεί με τον ιδρώτα ποτάμι να βγάλει την εφημερία, διασωληνώνει ασθενείς και προσπαθεί να καλύψει τα κενά των γιατρών που δεν προσλήφθηκαν ποτέ!
Τι μέρες τούτες η καρδιά του Μακρυγιάννη χώνεται στις πορείες για να φωνάξει ενάντια στην αστυνομική καταστολή αυτός κατηγορηματικός όπως τότε για επιβολή των πραγματικών ελευθεριών.
Τι μέρες τούτες η καρδιά του Ρήγα γράφει τους νέους Θούριους που θα ξεσηκώσουν τα νιάτα που μαραίνονται απομονωμένα και καθισμένα μπροστά στις οθόνες.
Τι μέρες τούτες οι καρδιές της Μαντώς και της Μπουμπουλίνας στέκονται δίπλα στις γυναίκες όλου του κόσμου και όπου διακυβεύεται η προστασία των γυναικών με σύνθημα «Οι γυναίκες θα κερδίσουν αυτόν τον πόλεμο».
Τις μέρες τούτες η καρδιά του Καραΐσκάκη, του υπερασπιστή της Ακρόπολης, «λούζει» πατόκορφα με το γνωστό ακατάσχετο υβρεολόγιο τους υπεύθυνους για τα τσιμεντώματα της Ακρόπολης.
Τις μέρες τούτες η καρδιά του Νικηταρά – αυτού που διακρίθηκε για την ανδρεία του στα πεδία των μαχών, του αγνού, του ανιδιοτελή που αρνήθηκε το πλιάτσικο και τα λάφυρα – στέκεται δίπλα στους άνεργους αυτού του τόπου που τους στερούν τη δουλειά, τη ζωή, την αξιοπρέπεια! Τους διηγείται τη δική του ιστορία για την «άδεια επαιτείας» από το ελληνικό κράτος!
Τι μέρες τούτες η καρδιά του Ιάκωβου Καμπανέλλη ξαναγράφει «Το μεγάλο μας Τσίρκο», ένα τσίρκο που είναι εδώ, ζωντανό και συνεχίζει τους σχεδιασμούς του με κιμά γαρίδας για τα αφεντικά, καταστολή, εκμετάλλευση και ψέματα για το λαό.
ΑΓΓΛΟΣ: Να έχουν σύνταγμα ή να μην έχουν;
ΑΓΓΛΟΣ: Αφού δεν είχαν γιατί να έχουν;
ΑΓΓΛΟΣ: Θα τους παρέσυραν αυτοί που έχουν!
ΑΥΣΤΡΙΑΚΟΣ: Να αρκεσθούν εις αυτά που έχουν!
ΑΓΓΛΟΣ: Δεν είναι κι ώριμοι, για να το έχουν!
ΓΑΛΛΟΣ: Είναι κι ανώριμοι για να το έχουν!
ΡΩΣΟΣ: Για το καλό τους ας μην το έχουν!
ΑΥΣΤΡΙΑΚΟΣ: Δεν επιτρέπεται να το έχουν.
ΑΓΓΛΟΣ: Αποφασίζομε να μην το έχουν;
ΟΙ ΑΛΛΟΙ: Να μην το έχουν!
Ιερά συμμαχία είμαστε τέσσερις δυνάμεις…
(Απόσπασμα από το «Μεγάλο μας Τσίρκο» (Μεγάλες Δυνάμεις) κείμενο του Ιάκωβου Καμπανέλλη)
