της Βιολέττας Πατέλη
Αφιερωμένο στους μαθητές μας των νηπιαγωγείων και των δημοτικών σχολείων που από τη Δευτέρα θα πρέπει να κυκλοφορούν με το χαρτί βεβαίωσης μετακίνησης στην τσέπη…
Θυμάμαι πάντα τον παππού να διηγείται συναρπαστικές ιστορίες που εκτυλίσσονταν στον δρόμο για το σχολείο. Έλεγε για τις τσέπες των κοντών παντελονιών τους που ήταν γεμάτες πέτρες για να αντιμετωπίσουν «τους εχθρούς» της απάνω γειτονιάς του χωριού. Στις περιόδους «συνθηκολόγησης με τον εχθρό» οι τσέπες γέμιζαν αμύγδαλα, καρύδια και «γκόρτσια» (άγρια αχλάδια).
Δεν ξεχνώ τη μάνα να μου λέει ότι στα χρόνια της μεταπολεμικής φτώχειας οι μαθητές στην τσέπη τους (γιατί τσάντα βέβαια δεν είχαν) κυκλοφορούσαν με ένα κομμάτι ψωμί που το γλυκοχάιδευαν σε όλο το δρόμο για το σχολειό. Στο δρόμο είχαν το μυαλό τους να μαζέψουν και κάνα καρπό ανάλογα την εποχή για να φουσκώσουν λίγο περισσότερο οι τσέπες και μαζί με αυτές να φουσκώσει χαρά το πρόσωπο και ικανοποίηση το άδειο στομάχι. Η εξάντληση της πείνας και η σκιά του εμφυλίου σκοτείνιαζε την αθωότητα της παιδικής τους ηλικίας.
Στην εποχή μου κρύβαμε στις τσάντες και στις τσέπες της σχολικής ποδιάς τα νεοαποκτηθέντα mini μπλοκάκια σημειώσεων, χρωματιστά στιλό, αυτοκόλλητα sarah kay, μικροκουκλάκια και κοκκαλάκια τα κορίτσια και αυτοκινητάκια ή βώλους τα αγόρια -που συνήθως έπαιρναν τον κατήφορο και μαρτυρούσαν τον πλούτο της συλλογής του καθενός- στο δρόμο για το σχολείο. Στην επιστροφή πάλι με τα ρέστα από το ψωμί της ημέρας οι τσέπες γέμιζαν καραμέλες και τσίχλες με γεύση φράουλας.
Οι μαθητές μου σήμερα «κρύβουν» τάπες, χαριτωμένα λούτρινα και άλλα «απαγορευμένα». Τα κουβαλάνε για να τα δείξουν στους συμμαθητές για να ανταλλάξουν, να μοιραστούν, να παίξουν.
Από τη Δευτέρα 9 Νοέμβρη 2020 καθ’ υπόδειξιν μιας ανεύθυνης κυβέρνησης, που αύξησε εν μέσω πανδημίας τον αριθμό μαθητών στην τάξη, τα μικράκια μας, 4χρονα προνήπια και 5χρονα νήπια και οι 6-12 ετών μαθητές μας, καλούνται να φέρουν στις τσέπες τους βεβαίωση μετακίνησης για να έρθουν αλλά και να φύγουν από το σχολείο τους!!!
Χρειάζεται δηλαδή να αποδείξουν ότι στις 8 το πρωί δεν έχουν βγει για να πάνε σε τρελό πάρτι (70 ατόμων) στην πλατεία αλλά στο ανοιχτό ακόμη σχολείο τους των 250 μαθητών και 30 εκπαιδευτικών και ότι θα συγχρωτιστούν στην τάξη των 45τμ με άλλους 20-25 συμμαθητές.
Χρειάζεται στον δρόμο της μεσημεριανής επιστροφής από το σχολείο για το σπίτι, είτε αυτή είναι στη 1 το μεσημέρι είτε στις 4-5 το απόγευμα γιατί τότε τελείωσαν από το ολοήμερό τους, να φέρουν βεβαίωση που να αποδεικνύει ότι ήταν εκεί και συγχρωτίστηκαν με μαθητές από 4, 6 ή και 12 διαφορετικά τμήματα με αποκλειστική ευθύνη του κράτους.
Χρειάζεται η μάνα και ο πατέρας, η γιαγιά και ο παππούς, η γειτόνισσα να έχουν στείλει κωδικό 4 (μετάβαση σε πρόσωπο που έχει ανάγκη!!!) για να συνοδεύσουν το 6χρονο πρωτάκι στον δρόμο για το σχολείο.
Όταν μοιράζαμε στις τάξεις το «πολύτιμο χαρτί» οι μαθητές μας άλλοι γελούσαν, άλλοι μας ρωτούσαν με έκπληξη «γιατί χρειαζόμαστε αυτό το χαρτί», άλλοι αναρωτιόντουσαν αν με αυτό θα μπορούν να πηγαίνουν και στους φίλους-συμμαθητές τους! Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα. Ακόμα και για την πιο αυτονόητη διαδικασία, όπως είναι η μετακίνηση ενός παιδιού προς και από το σχολείο, πρέπει να εμπεδώνεται η λογική του ελέγχου, του φόβου, της καταστολής.
Δεν θα περιμένουμε να εξευτελιστούν μαθητές νηπιαγωγείου, δημοτικού, οι γονείς, οι συνοδοί και οι εκπαιδευτικοί.
Δεν θα επιτρέψουμε να φιμώσουν, να καταδυναστεύσουν τα χρόνια της αθωότητας των παιδιών μας, δεν θα τα ελέγξουν, δεν θα τα φοβίσουν.
Λες και δεν είναι ήδη αρκετό που η χαρά και το γλυκό χαμόγελο των παιδιών μας, το φλερτ των εφήβων κρύφτηκε πίσω από μια μάσκα.
Δεν μας είναι αποδεκτό που έχουμε τάξεις 25 μαθητών και σχολεία με ελλιπή καθαριότητα σε περίοδο πανδημίας. Μας αγνοούν επιδεικτικά! Δεν τους νοιάζει!!!
Κάτω τα χέρια από τους μαθητές μας!
Κανένας έλεγχος σε ανήλικο! Κανένας έλεγχος-πρόστιμο σε ενήλικα που συνοδεύει ανήλικο μαθητή!
Καμία προσβολή της προσωπικότητας!
Να καταργηθούν τώρα οι βεβαιώσεις μετακίνησης – προσβολής της παιδικής ηλικίας!
