της Γιώτας Ιωαννίδου
Πάνω από 200 εκπαιδευτικοί στη γειτονική Ιταλία παρακολουθούν σεμινάρια «εξορκισμού» για να αντιμετωπίσουν τους «δαιμονισμένους» μαθητές, μετά από πρωτοβουλία του υπουργού Παιδείας Μάρκο Μπουσέτι, μέλους της ακροδεξιάς Λέγκας, σε συνεργασία με τον καθολικό κλήρο. Στην Αμερική έρευνες δείχνουν ότι μόνο το 66% των νέων ηλικίας 18 έως 24 ετών είναι πεπεισμένοι ότι η γη είναι σφαιρική, ενώ το κίνημα των Flat Earthers αναπτύσσεται συνεχώς.
Στην Ελλάδα τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος αμφισβητεί από τον άμβωνα ότι οι άνθρωποι έχουν πάει στο φεγγάρι ή ότι υπάρχουν άλλοι πλανήτες εκτός από τη Γη. Ενώ η εκκλησία της Ελλάδας έχει εκδώσει ειδική «ευχή» για τους μαθητές που διαγωνίζονται στις πανελλήνιες εξετάσεις, αγιάζει στυλό ή διοργανώνει τελετές μαζικής προσευχής.
Στην πρόταση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για το «Νέο Λύκειο» οι μαθητές και μαθήτριες της Γ’ Λυκείου θα κάνουν μεν υποχρεωτικά θρησκευτικά, όχι όμως ιστορία και βιολογία. Γνώσεις για το περιβάλλον, τα εμβόλια ή τη θεωρία της εξέλιξης, θα διδάσκονται μόνο σε όσους επιλέγουν την κατεύθυνση που τα εμπεριέχει ως μάθημα. Κι όχι μόνο αυτό: θα διδάσκονται τη θεωρία της εξέλιξης ως «απόψεις της Βιολογίας» για την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, όπως περιγράφεται στους στόχους του νέου Προγράμματος Σπουδών που προτείνει το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Απόψεις μεταξύ άλλων, όπως ότι τον Αδάμ τον έπλασε με πηλό ο Θεός, η δε Εύα φτιάχτηκε από ένα πλευρό του, ελλειμματική από την αρχή…
Την ίδια στιγμή τα μαντζούνια και τα ξεματιάσματα, επιχειρούν να υποκαταστήσουν τον ίδιο τον εμβολιασμό των παιδιών, με την ανοχή του υπουργείου Υγείας και τραγικά αποτελέσματα.
Πώς γίνεται σε μια εποχή θριάμβου της επιστήμης, η εκπαίδευση και η κοινωνία να παραδίδονται στον μυστικισμό, τη θρησκοληψία, τον δογματικό Δημιουργισμό, τον σκοταδισμό; Πόσο γόνιμο τελικά είναι αυτό το έδαφος και για τον εθνικισμό; Πώς γίνεται ο ανορθολογισμός όχι μόνο να βασιλεύει στις δοξασίες των ανθρώπων, αλλά και να επιτίθεται διεκδικώντας ανοικτά την πρωτοκαθεδρία στην πράξη;
Σε συνθήκες γενικευμένης οικονομικής, ιδεολογικής, πολιτιστικής, ηθικής κρίσης του καπιταλισμού, ο κυρίαρχος κόσμος θρυμματίζεται μπροστά στα μάτια των ανθρώπων. Οι αξίες της «ελεύθερης αγοράς», του ανταγωνισμού της ιδιωτικής ιδιοκτησίας θριαμβεύουν πάνω στην καταστροφή του ανθρώπου και της φύσης. Σε αυτό το τοπίο ο παλιός επιστημονικός αντικειμενισμός της δήθεν ουδετερότητας και ανεξαρτησίας από ταξικές διαιρέσεις και ταξικά συμφέροντα, αδυνατεί πλέον να σταθεί απέναντι στον ανορθολογισμό.
Τα ερωτήματα και οι αντιφάσεις αναδύονται με αυθάδεια από όλες τις ρωγμές των θραυσμάτων αυτού του αβάσταχτου κόσμου, την ίδια στιγμή που ο ανθρώπινος ψυχισμός διαβρώνεται από την ανασφάλεια, τον φόβο, την έλλειψη προσδοκιών.
Η φιλελεύθερη αστική δημοκρατία αδυνατεί πια να πείσει πως αποτελεί τον καλύτερο δυνατό κόσμο, αλλά ισχυρίζεται ότι είναι ο μοναδικός δυνατός κόσμος. Δεν μπορεί να βεβαιώσει και πολλούς πλέον ότι ο καπιταλισμός μπορεί να προσφέρει μια καλή ζωή, αλλά ορκίζεται ότι οποιοδήποτε άλλο σύστημα, πολύ περισσότερο ο κομμουνισμός, είναι «έξω από την φύση του ανθρώπου».
Για να συσκοτιστούν οι δρόμοι της ανθρώπινης αμφισβήτησης, της δυνατότητας των ανθρώπων να επιδρούν στον κόσμο και να τον αλλάζουν, πολύ περισσότερο η απαίτηση μιας άλλης κοινωνίας, ενισχύονται όλες οι ανορθολογικές φωνές. Τίποτα, λένε, δεν ακολουθεί κάποιους νόμους, που αξίζει κάποιος να ψάξει. Τίποτα δεν μπορεί να προβλεφθεί ή να αντιμετωπιστεί. Όλοι μάς έχουν κοροϊδέψει αλλά και εμείς τιμωρούμαστε για τα αμαρτήματά μας. Δεν υπάρχει διέξοδος σε αυτή τη ζωή. Μόνο θλίψη, πόνος, φόβος και δεινά. Η μοναχικότητα και ο φόβος για τον άλλον, ο άκρατος υποκειμενισμός και ο αγνωστικισμός, η θρησκοληψία κυριαρχούν. Για την ακρίβεια επιδιώκεται να κυριαρχήσουν. Τα επιτεύγματα της επιστήμης πρέπει να υποταχτούν στην παραγωγή κέρδους κι όχι να φωτίσουν τη ζωή των ανθρώπων. Είναι καλά για τις πατέντες των πολυεθνικών, αλλά αχρείαστα στη μαζική εκπαίδευση. Εκεί κατάλληλοι είναι οι ξορκιστές και οι παπάδες. Για να κανοναρχούν στον σκοταδισμό και την υποταγή.
Παρόλα αυτά, σύμφωνα με την κυβέρνηση, επανερχόμαστε στην «κανονικότητα»! Κάποια «κακά» υπάρχουν ακόμη, αλλά οφείλονται στους «δαίμονες», άρα ένας «εξορκισμός» ίσως μας σώσει…
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΠΡΙΝ, 10 Μαρτίου 2019.
Αξίζει να σημειωθεί ότι υπάρχουν προσσεγγίσεις του ρατσιστικού φαινομένου που δεν το θέτουν ως κάτι ανορθολογικό, σκοταδιστικό που πρόκειται να μας γυρίσει χρόνια πίσω, αλλά ως κάτι που συμπλέει με την σύγχρονη οικονομοκεντρική και ατομικιστική θεώρηση του κόσμου. Για παράδειγμα, ένα βασικό επιχείρημα του σύγχρονου ρατσισμού είναι ότι ”δε χωράνε οι πρόσφυγες”,ότι δηλαδή ότι δεν τους αντέχει η ”οικονομία”(η εθνική οικονομία). Υπό αυτή τη θεώρηση οι πρόσφυγες τίθενται ανταγωνιστικά προς τους ντόπιους (στις εθνικές κρατικές παροχές και στους θεσμούς), και αποκλείεται ο λόγος για συλλογικοποίηση ντόπιων-μεταναστών.
Η αντίληψη αυτή κρατάει από παλιά μάλλον και θυμίζει αφίσσες του ναζιστκού κόμματος που έλεγαν πόσα μάρκα κοστίζουν οι ανάπηροι στο γερμανικό λαό(με σκοπό να προβεί ο κοσμος σε ανάλογες πράξεις).
Νομίζω μια τέτοια ανάλυση μπορεί να συμπληρώσει και να εμβαθύνει την προσέγγιση μας για το ρατσιστικό φαινόμενο(μέσα και έξω απ’τη τάξη), οπότε στέλνω και ένα λινκ σχετικά με μια εκδήλωση που έγινε και από άνθρωπο που το έχει ”ψάξει” παραπάνω.Ευχαριστούμε για το κείμενο!
https://www.youtube.com/watch?v=xqKz0mh_Ok4
“Πώς γίνεται σε μια εποχή θριάμβου της επιστήμης, η εκπαίδευση και η κοινωνία να παραδίδονται στον μυστικισμό, τη θρησκοληψία, τον δογματικό Δημιουργισμό, τον σκοταδισμό; Πόσο γόνιμο τελικά είναι αυτό το έδαφος και για τον εθνικισμό; Πώς γίνεται ο ανορθολογισμός όχι μόνο να βασιλεύει στις δοξασίες των ανθρώπων, αλλά και να επιτίθεται διεκδικώντας ανοικτά την πρωτοκαθεδρία στην πράξη;”
Συμφωνώ απόλυτα!
Και αυτά μεν ακολουθούν τις μέχρι σήμερα καθεστωτικές αντιλήψεις από “έλλειψη παιδείας” με ότι εμπεριέχουν τα εισαγωγικά. Η εμμονή όμως στο σκοταδισμό δεν είναι ίδιον μόνον των απαίδευτων. Είναι και των “αγωνιστών” κάθε μορφής ανελεύθερων – καταπιεστικών πεποιθήσεων, ιδεολογιών και καθεστώτων.
Είναι η εποχή που ο ορθολογισμός και η Δημοκρατία αμφισβητούνται και θεωρείται ότι ορισμένοι γνωρίζουν τι “πρέπει να θέλουμε” και έχουν “λύσεις” για όσους δεν συμφωνούν με τις απόψεις τους!