της Σοφίας Στεφανίδου
Τον τελευταίο καιρό, η πλειοδοσία στην πατριδοφιλία έχει γίνει το βασικό σημείο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Ανάμεσά τους και η ΔΑΚΕ που, όπου έχει τους συσχετισμούς καταθέτει ψηφίσματα για τη Μακεδονία. Ανέξοδο και πολιτικά συμφέρον. Δεν χρειάζονται ούτε απεργίες, ούτε αγωνιστικό σχεδιασμό, ούτε να περπατήσουμε στο δρόμο.
Η ιστορία είναι τα ίχνη στου χρόνου το χώμα που περπατάτε”
(στίχος από το τραγούδι “του Χρόνη” των social waste)
Εμείς, λοιπόν, περπατάμε στα ίχνη των χωμάτων, γυρνάμε πίσω στο χρόνο και ακούμε να λένε την καλημέρα των ανθρώπων της : καλην ημέραν, Salve, збогом, збогум, günaydın…Αρχαίοι Μακεδόνες, Σέρβοι, Βούλγαροι, Οθωμανοί, Έλληνες- ντόπιοι, του Πόντου, της μικράς Ασίας, της Θράκης, Βλάχοι, Σαρακατσάνοι-Σεφαρδίτες, Αρμένιοι, Σλάβοι και πόσοι άλλοι. Ναι, δεν μιλούσαν όλοι την ίδια γλώσσα, ούτε πίστευαν στους ίδιους θεούς. Κι όμως, η πλειονότητα είχε ένα κοινό δεσμό, ζωής και θανάτου : ήταν υπήκοοι αυτοκρατοριών που διαδέχονταν η μία την άλλη, ζούσαν και πέθαιναν από το μόχθο τους, στο ίδιο καθεστώς εκμετάλλευσης.
“Δουλεύεις όλη ημέρα, σε ό,τι κι αν σε πει,
κι αυτός πασχίζει πάλιν, το αίμα σου να πιει.
Ο Σούτζος, κι ο Μουρούζης, Πετράκης, Σκαναβής
Γκίκας και Μαυρογένης, καθρέπτης, είν’ να ιδείς.” (Ρήγας Φερραίος, “Θούριος”)
Μόνη λύση για λύτρωση από την τυραννία ο κοινός αγώνας ενάντια στους τυράννους:
Βουλγάροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί,
Αράπηδες και άσπροι, με μια κοινήν ορμή,
Για την ελευθερίαν, να ζωσωμεν σπαθί,
πως είμαστ’ αντρειωμένοι, παντού να ξακουσθεί.(Ρήγας Φερραίος, “Θούριος”)
Οι τύραννοι, όμως, που ενδύονται και εκδύονται τις εθνικές τους φορεσιές ανάλογα με τα συμφέροντά τους, είχαν άλλη γνώμη. Πλούσιοι έμποροι, πλοιοκτήτες, μεγαλογαιοκτήμονες, διεκδικούσαν ο καθένας για την πάρτη τη γη που ονομαζόταν Οθωμανική αυτοκρατορία, τη γη που τα ροζιασμένα χέρια των κατοίκων της δούλευαν, αλλά δε διαφέντευαν. “Αυτή η γη ανήκει σε εμάς”, έλεγαν οι μεν και επικαλούνταν τα ίχνη στα χώματα της ιστορίας των δικών τους προγόνων, “όχι, αυτή η γη ανήκει σε εμάς”, έλεγαν οι δε σκαλίζοντας τα ίδια ίχνη. Και έγινε ο σπαραγμός, οι πόλεμοι, οι ξεριζωμοί και φτάσαμε έτσι στον 20ο αιώνα. Και η γη μοιράστηκε. Οι αφέντες νίκησαν. Τα σύνορα χαράκτηκαν . Και οι λαοί ξεχώρισαν. Ξέχασαν τον κοινό δεσμό. Τα δεινά τους, όμως, δεν έπαυσαν.
Ήρθαν νέοι κατακτητές, ενδύθηκαν τη φορεσιά του “προστάτη”, του “εγγυητή”, του επενδυτή, του επίτροπου. Και μαζί με τους ντόπιους “εθνοσωτήρες” συνέχισαν να ληστεύουν το μόχθο και τον ιδρώτα των “εθνικά ομοιογενών” πλέον πληθυσμών. Άλλαξε ο αιώνας και τα τρένα της Μακεδονίας ανήκουν στους Ιταλούς, τα λιμάνια της στους Κινέζους, τα ορυχεία της στους Καναδούς, το υστέρημά τους στους τραπεζίτες, ντόπιους και ξένους, η εργατική τους δύναμη στους επιχειρηματίες που υπερασπίζονται την “ανάπτυξη”, των κερδών τους.
Παράλληλα, οι παλιοί μας “σύμμαχοι”, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ,ως οιονεί αφέντες του πλανήτη, επιβάλλουν τη θέλησή τους. Απαιτούν να παραδοθούν τα νησιά μας, όπως η Κρήτη και η Κάρπαθος, τα συνοριακά μας φυλάκια, όπως της Αλεξανδρούπολης, για να γίνουν ορμητήρια θανάτου στον πόλεμο για το διαμοιρασμό ενεργειακών πόρων και δρόμων από τη Μέση Ανατολή ως τα Βαλκάνια.
Και οι Έλληνες πληρώνουν με αίμα δισεκατομμύρια για να αγοράζονται όπλα και μετρούν ήδη τα πρώτα θύματά, τους στρατιώτες που αυτοκτονούν, τους δυο φαντάρους που κρατούνται στις φυλακές της Τουρκίας.
Η ΝΔ και η ΔΑΚΕ δεν καταγγέλλει αυτούς τους σχεδιασμούς και την εμπλοκή της χώρας, με ευθύνη και της σημερινής κυβέρνησης, στα νατοϊκά και αμερικανικά συμφέροντα. Την ίδια στιγμή που σημαίνον στέλεχός της, η κα Μπακογιάννη, παρευρίσκεται στην ορκομωσία του “σουλτάνου Ερντογάν”, παραινεί απλά την ελληνική κυβέρνηση, που “οφείλει να μην ξεχάσει το ζήτημα της ομηρίας των δύο στελεχών του στρατού μας. Αυτό, είναι χρέος της προς όλες τις οικογένειες που στέλνουν τα παιδιά τους να υπηρετήσουν την πατρίδα”. Καμία αντίφαση. Το όραμα του Ερντογάν για μια κοινωνία λοβοτομένη από τον εθνικισμό και τη θρησκοληψία, για την ανάπτυξη με επενδύσεις και φοροαπαλλαγές στους επενδυτές και το μεγάλο κεφάλαιο είναι το ίδιο που επαγγέλλεται και εύχεται και ο πρόεδρος του κόμματος τους.
Η ΝΔ και η ΔΑΚΕ γνωρίζουν ότι ο λαός της Ελλάδας νιώθει προδομένος. Από αυτούς που του έταξαν “ελπίδα” και τον πρόδωσαν, από εκείνους που του μίλαγαν για το “κοινό ευρωπαϊκό σπίτι” και αποδείχτηκαν δεσμοφύλακες και όχι οικοδεσπότες. Και η ελπίδα έγινε οργή και η οργή απογοήτευση. Υπάρχει, όμως, ο κίνδυνος να ξαναφουντώσει η οργή και το ποτάμι της να παρασύρει τα σκουπίδια της ιστορίας, τους αφέντες και ιθύνοντες του κόσμου.
Μόνη λύση γι΄ αυτούς να στρέψουν την οργή, το ποτάμι να εκτραπεί, το μίσος αλλού να στραφεί. Και βγήκαν οι μπουλντόζες του εθνικισμού και σπέρνουν το δηλητήριο. Οι λαοί, οι άλλοι, λένε, φταίνε. Που έχουν “αλυτρωτικές διαθέσεις”, που “πάντα τέτοιοι ήταν”, “που μας μισούν” , που έχουν “επεκτατικές βλέψεις εναντίον της Ελλάδας” (βλ. Αλβανία, Τουρκία, ΠΓΔΜ και ποιος άλλος προκύψει..) Μόνοι αμόλυντοι εμείς.
Εμείς; Ποιοι εμείς; Η άρχουσα τάξη της χώρας, η κυβέρνηση, ο λαός; Η πρώτη κάνει μπίζνες στη γειτονική χώρα, στήνει εργοστάσια, στα οποία εκμεταλλεύεται το λαό της, λεηλατεί φυσικοπαραγωγικό πλούτο και πάνω από όλα έχει μόνο αυτή το δικαίωμα να λέει τι θα γίνει και πως. Το πόπολο απλά πρέπει να υπακούει. Αυτοί ξέρουν. Και η κυβέρνηση ξέρει. Και κάνει αυτό που η άρχουσα τάξη θέλει. Πιο ωμά και αποκαλυπτικά, διαμέσου των εκπροσώπων της στον τύπο, την εγκαλεί γιατί στη συμφωνία των Πρεσπών το πρόβλημα είναι “η απουσία διμερούς συνθήκης προώθησης και προστασίας των επενδύσεων με την ΠΓΔΜ” Και συνεχίζει παρακάτω : “Αυτές οι συμφωνίες παρέχουν στους επενδυτές του άλλου συμβαλλόμενου μέρους, εκτός από ουσιαστική προστασία (υποχρέωση δίκαιης μεταχείρισης, απαγόρευση διάκρισης, απαγόρευση απαλλοτρίωσης χωρίς αποζημίωση κ.λπ.), και δικαίωμα προσφυγής σε διεθνές διαιτητικό δικαστήριο, ένα ουδέτερο forum, αντί των δικαστηρίων του κράτους όπου δραστηριοποιούνται”1 .
Η ΝΔ και η ΔΑΚΕ την κατηγορεί όχι, λοιπόν, γιατί υπερασπίζεται τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, αλλά επειδή είναι αριστεροί-τάχα μου. Εμείς, λένε, είμαστε οι πατριώτες. Εμείς υπερασπιζόμαστε το όνομά της. -Τα άλλα; Τη γη, τον πλούτο της, το μόχθο των ανθρώπων της; – “Θα διαπραγματευτούμε. Κι αν χρειαστεί θα τηρήσουμε τα μνημόνια, γιατί εμείς τα πιστεύουμε, όπως δηλώνουν κατά καιρούς οι εκπρόσωποί τους στη Βουλή. Και θα δουλέψουμε και 12 ώρες, όπως στην Αυστρία ψήφισαν οι ομοιδεάτες μας, για να γίνουμε ανταγωνιστικοί”.
Η ΝΔ και η ΔΑΚΕ θα τηρήσει τα συμφωνηθέντα για τις περικοπές των συντάξεων και των μισθών, για την πλήρη παράδοση της κοινωνικής ασφάλειας στα ιδιωτικά συμφέροντα, θα εκποιήσει τη δημόσια περιουσία, θα διαλύσει το δημόσιο, θα παραδώσει τους εργαζόμενους της στη μέγγενη της αξιολόγησης, εν ολίγοις θα φτωχοποιήσει ακόμα περισσότερο τους Έλληνες, αλλά ας μην ανησυχούν το όνομά τους θα το διαφυλάξει!
Ο Αινστάιν έλεγε ότι πέρα κι από την απεραντοσύνη του σύμπαντος, υπάρχει η βλακεία. Αν δεν ήταν επικίνδυνο, θα μπορούσε κάποιος αστειευόμενος να προσθέσει και τον εθνικισμό.
1.http://www.kathimerini.gr/973852/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/apoyh-symfwnia-me-pgdm-kai-ellhnikes-ependyseis
