του Γ. Μαρίνη, μέλους ΔΣ Α΄ΕΛΜΕ Δυτ. Αττικής (Περιστέρι) και μέλους της αποστολής των εκπαιδευτικών σωματείων στην Παλαιστίνη, για την πρωτοβουλία «Ένα σχολείο για την Γάζα»
Ας αφιερώσουμε τα σημερινά λόγια και ότι κάνουμε από εδώ και πέρα στην Ραζάν την 21χρονη εθελόντρια νοσοκόμα που δολοφονήθηκε χθες από το Ισραήλ με μια σφαίρα στο στήθος, την ώρα που περιέθαλπε τραυματισμένους διαδηλωτές στην Γάζα και στον Παλαιστίνιο που στην Χεβρώνα δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από ισραηλινούς στρατιώτες, που γάζωσαν το αυτοκίνητό του, γιατί υποτίθεται ότι θεώρησαν ότι θα έπεφτε πάνω τους.
Η διεθνιστική αλληλεγγύη έχει πρώτιστα ταξικό κοινωνικό χαρακτήρα, που περιλαμβάνει τα όποια άλλα χαρακτηριστικά εθνικά κ.ά. Οι ακριβείς λέξεις που αντικατοπτρίζουν την κατάσταση στην Παλαιστίνη είναι δύο: ισραηλινή κατοχή. 550.οοο έποικοι κατοικούν δωρεάν και με τα πάντα πληρωμένα στους οικισμούς που φυτρώνουν σαν μανιτάρια στις κορυφές των λόφων της Δυτικής Όχθης, αλλά και στην Ιερουσαλήμ. Διεθνή κονσόρτσια συνεχίζουν τις επεκτάσεις των απανταχού παρόντων τειχών και ετοιμάζουν νέες μπίζνες. 3000 περίπου νέες κατοικίες περιλαμβάνει το πρόγραμμα των νέων εποικισμών που ανακοίνωσε ήδη από το Γενάρη του ΄18, ο υπουργός άμυνας του Ισραήλ Λίμπερμαν.
Τα επιχειρήματα που αναπαράγουν πολλά διεθνή μέσα ενημέρωσης είναι πραγματικά αυτά των απανταχού δυνάμεων κατοχής, σε όλους τους τόπους και σε όλους τους χρόνους: τα παιδιά και οι γυναίκες, σύμφωνα με την προπαγάνδα των ιμπεριαλιστών, χρησιμοποιούνται ως ασπίδα στην Λωρίδα της Γάζας, στις διαδηλώσεις της «Πορείας της επιστροφής». Να θυμηθούμε ότι το Δεκέμβρη του ΄44 στην οδό Σταδίου, αυτός που έδωσε την εντολή για την εν ψυχρώ δολοφονία διαδηλωτών, που στις πρώτες γραμμές ήταν νεαρές γυναίκες και άντρες, ο Άγγελος Έβερτ, είχε ακριβώς το ίδιο επιχείρημα για να δικαιολογήσει τις δεκάδες δολοφονίες από την αστυνομία και τους εγγλέζους. Ότι το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και οι «αναρχοσυμμορίτες» χρησιμοποίησαν τους διαδηλωτές αυτούς «για να επιβάλλουν τον κομμουνισμόν». Να θυμηθούμε και την πάγια πρακτική των δυνάμεων της γερμανικής κατοχής που προηγήθηκε, σύμφωνα με το ναζιστικό δόγμα της συλλογικής ευθύνης, ότι για κάθε νεκρό ή τραυματία γερμανό στρατιώτη θα δολοφονούνταν 10 Έλληνες, αριθμοί που δεκαπλασιάζονταν όταν ήταν βαθμοφόρος. Πιστή εφαρμογή κάνει το Ισραήλ, που για κάποιες ρουκέτες που πέφτουν όλο και πιο σπάνια, ισοπεδώνει ολόκληρες γειτονιές.
Τα ιμπεριαλιστικά κράτη ως σύμφυση και συμπύκνωση των ιστορικών και εδαφικοποιημένων συμφερόντων του κεφαλαίου, εξοντώνουν και οδηγούν σε αφανισμό τους λαούς. Αυτό συμβαίνει και στην περίπτωση της Παλαιστίνης. Αυτό αποδεικνύουν και τα αριθμητικά στοιχεία. Αποκλεισμός και πολιορκία της Λωρίδας της Γάζας 10 και πλέον χρόνια. Η μετακίνηση ανθρώπων (με λίγες εξαιρέσεις για λόγους υγείας) και εμπορευμάτων περιορίστηκε στο ελάχιστο από το 2013, όταν η Αίγυπτος κατέστρεψε όλα τα τούνελ απ΄ όπου περνούσαν είδη πρώτης ανάγκης και αγαθά προς τους Παλαιστίνιους. Από την άλλη μεριά, μόνο 240 έφυγαν από την Γάζα το 1ο εξάμηνο του ΄17 από το ισραηλινό πέρασμα του Ερέζ.
Η φτώχεια επιβάλλεται στρατιωτικά στην περιοχή αυτή (ανάπτυξη 0,5%, μέσο ετήσιο εισόδημα ανά κάτοικο 1800 δολάρια, από στοιχεία διεθνών οργανισμών). Η ανεργία φτάνει το 44%( διπλάσια από της Δ.Όχθης) και το ποσοστό φτώχειας το 40%, ενώ το 80% των 1,9 εκατομμυρίου κατοίκων Παλαιστινίων λαμβάνει κάποιου είδους επίδομα, κυρίως από την UNRA.
Στην εκπαίδευση το 94% των σχολείων στην Γάζα έχει διπλή βάρδια, πρωί κι απόγευμα, με 40 μαθητές ανά τμήμα. Η κατάσταση είναι κάπως καλύτερη στα 200 σχολεία της UNRA, αλλά όλα τα υπόλοιπα έχουν πρόβλημα ύπαρξης. Το ισραηλινό κράτος κατέστρεψε 550 σχολεία το 2014, που πολλά δεν έχουν ακόμα επισκευαστεί. Από 630.000 μαθητές το 2015, έκθεση του ΟΗΕ εκτιμά, ότι ο αριθμός αυτός θα διπλασιαστεί την επόμενη δεκαετία, που σημαίνει ότι θα υπάρχει ανάγκη για εκατοντάδες σχολεία και χιλιάδες δασκάλους και καθηγητές. Στην Γάζα η πυκνότητα του πληθυσμού είναι 5500 ανά τετρ. χιλιόμετρο και αυξάνεται συνεχώς. Το 40% του πληθυσμού είναι κάτω των 15 χρονών και υπάρχει έλλειψη 130.000 κατοικιών, ενώ περίπου 30.οοο άνθρωποι είναι χωρίς στέγη.
Αποκαρδιωτική είναι η κατάσταση και στην δημόσια υγεία εξαιτίας του αποκλεισμού. Το σύνολο των μονάδων υγείας είναι 48 (22 από αυτές είναι του ΟΗΕ), αφού αρκετά νοσοκομεία και κλινικές έχουν υποστεί καταστροφές που δεν έχουν αποκατασταθεί. Οι ελλείψεις καυσίμων αναστέλλουν και παρεχόμενες ιατρικές υπηρεσίες.
Τεράστιο επισιτιστικό πρόβλημα αντιμετωπίζει ο ένας στους δύο κατοίκους της Λωρίδας της Γάζας, αφού υπάρχουν καλλιεργήσιμες εκτάσεις που ο ισραηλινός στρατός απαγορεύει την πρόσβαση («νεκρή ζώνη» κ.ά.), ή εμποδίζει την εκμετάλλευση. Το ψάρεμα επιτρέπεται επισήμως μέχρι 6 μίλια από τη ακτή, αλλά το Ισραήλ το έχει περιορίσει στα 3 μίλια, ενώ ανοίγει πολύ συχνά πυρ εναντίον Παλαιστινίων ψαράδων.
Η Λωρίδα της Γάζας έχει ηλεκτρικό ρεύμα 3 έως 6 ώρες τη μέρα, κατά μέσο όρο. Οι υπαρκτές μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που δεν βομβαρδίστηκαν, αν υπάρχει πρόσβαση σε πετρέλαιο για να λειτουργήσουν, που είναι λίγο και ακριβό, δεν καταφέρνουν να καλύψουν τις ενεργειακές ανάγκες. Έτσι γίνεται εισαγωγή ακριβού ρεύματος από την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Κοντά στις ακτές υπάρχουν κοιτάσματα φυσικού αερίου που θα κάλυπταν και με το παραπάνω τις ενεργειακές ανάγκες.
Το νερό είναι κακής ποιότητας και μολυσμένο. Το 97% των σπιτιών παίρνουν νερό από διανομείς, μπουκάλια κ.ά. Αν και το 78% είναι συνδεδεμένο με το δημόσιο σύστημα αποχέτευσης, αυτό είναι υπερφορτωμένο και ρίχνει στη θάλασσα μη επεξεργασμένα λύματα, λόγω της απαγόρευσης αγοράς ανταλλακτικών και με τραγικές βέβαια συνέπειες για τον υδροφόρο ορίζοντα και την παράκτια αλιεία.
Σαν επίλογος: Να σεβαστούμε και να διαδώσουμε πολλαπλασιαστικά το μήνυμα των Παλαιστινίων και κυρίως του απλού κόσμου που αγωνίζεται πολύμορφα ενάντια στην ισραηλινή κατοχή. Ενότητα στην Παλαιστίνη αλλά και ενότητα στην αλληλεγγύη διεθνώς. Το πρώτο αίτημα παραμένει για τους Παλαιστίνιους η αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους και η επιστροφή στα σύνορα του ’67. Η αλληλεγγύη οφείλει να είναι πολύμορφη, μαθήματα αλληλεγγύης και συζητήσεις στα σχολεία, αδερφοποίηση σχολείων κ.ά. και συνέχιση του ευρύτερου αντιπολεμικού κι αντιϊμπεριαλιστικού αγώνα.
Τέλος είναι μεγάλες οι ευθύνες των λεγόμενων δυτικών για την ανοχή και διαιώνιση της ισραηλινής κατοχής στην Παλαιστίνη και ιδιαιτέρως του ελληνικού κράτους και όλων των κυβερνήσεων, που δεν χάνουν ευκαιρία για να συνάψουν και αναπτύξουν οικονομικές, πολιτικές και στρατιωτικές σχέσεις με το κράτος του Ισραήλ. Κλείνουμε με ένα κομμάτι από το «Λόγο στην αγορά της ανεργίας» του Σαμίχ Αλ Κάσεμ.
«Ίσως να στερηθώ και το ψωμί μου.
Ίσως το στρώμα ξεπουλήσω και τα ρούχα μου.
Ίσως δουλέψω σκουπιδιάρης, πετροκόπος και χαμάλης.
Ίσως να σωριαστώ γυμνός και πεινασμένος εχθρέ του ήλιου
αλλά δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θ’ αντιστέκομαι!
Ίσως αρπάξεις απ’ τη γή μου και την τελευταία σπιθαμή.
Ίσως ταΐσεις στις φυλακές τη νιότη μου
Ίσως μου κλέψεις την κληρονομιά του παππού μου -πιθάρια, έπιπλα και σκεύη-.
Ίσως καθήσεις παν’ απ’ το χωριό μας σαν εφιάλτης τρόμου εχθρέ του ήλιου
αλλά δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θα αντιστέκομαι!…
Εχθρέ του ήλιου
στο λιμάνι στολίσματα, χαιρετισμοί, φωνές χαράς και αχολόι
και τα πολεμικά τραγούδια μας φλογίζουν τα λαρύγγια
κι ένα πανί μες στον ορίζοντα που προκαλεί τον άνεμο
και τη φουρτούνα
και ξεπερνάει τον κίνδυνο
είναι του Οδυσσέα που επιστρέφει
απ’ του χαμού τη θάλασσα
επιστροφή του ήλιου, του ξενιτεμένου και
όρκο βάνω στα μάτια τους
δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου
θ’ αντιστέκομαι… θ’ αντιστέκομαι… θ’ αντιστέκομαι!!!»
