Ξημερώματα 16 Ιουλίου 2016. Το «πραξικόπημα» εναντίον του Ερντογάν στην Τουρκία βαίνει προς αποτυχία. Ο «Σουλτάνος» της γειτονικής χώρας απευθύνεται στον τουρκικό λαό. Οι πρώτες του κουβέντες δίνουν ένα ξεκάθαρο στίγμα: «είναι προδοσία έναντι του κράτους και θα πληρώσουν το τίμημα». Αυτό που δεν διευκρινίζει στο νικητήριο διάγγελμα είναι το ποιοι θα πληρώσουν το τίμημα. Το καθεστώς δεν αργεί να φανερώσει τις προθέσεις του. Το συμβούλιο εθνικής ασφαλείας προωθεί προς τυπική επικύρωση στην τουρκική εθνοσυνέλευση το νομοθέτημα-τερατούργημα για τις δημοκρατικές ελευθερίες της «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» του 1983. Νόμος που προβλέπει, εκτός των άλλων, την άρση των οποιωνδήποτε συνταγματικών περιορισμών στην έκδοση προεδρικών διαταγμάτων. Ο «Σουλτάνος» αποκτά το μονοπώλιο να αποφασίζει και διατάζει κατά το δοκούν. Φυσικά, προς «εμπέδωση των μέτρων τάξεως» και οριστικό διαζύγιο της πολιτικής ζωής της Τουρκίας με τις αρχές των δημοκρατικών ελευθερίων, το πειθήνιο προς τον Ερντογάν κοινοβούλιο παρατείνει ανά τρίμηνο και ως τα τώρα, τις υπέρ- εξουσίες του.
Στο στόχαστρο του Ερντογάν, από την πρώτη στιγμή, μπήκαν οι εκπαιδευτικοί. Τα ίδια τα κρατικά στοιχεία προκαλούν φρίκη: ο συνολικός αριθμός των απολυμένων δημοσίων υπαλλήλων ανέρχεται στον αριθμό των 113.000. Εξ αυτών οι 40.000 αφορούν απολύσεις εκπαιδευτικών. Φυσικά, όσο παρατείνεται αυτή η ανώμαλη περίοδος, ο φόβος των μελών του αριστερού σωματείου εκπαιδευτικών «Εϊτίμ Σετ», είναι πως οι αριθμοί θα αυξηθούν κι άλλο. Σε επικοινωνία μαζί τους μας περιέγραψαν την κατάσταση που ζούνε. 1.500 μέλη τους έχουν απολυθεί και 20.000 έχουν αποχωρήσει από το σωματείο λόγω του καθεστώτος τρομοκρατίας και του φόβου της απολύσεως. Οι απολύσεις δεν χρήζουν δικαιολογίας από το καθεστώς. Το σωματείο έχει στους κόλπους του πολλούς Κούρδους/ισσες και κουβαλάει το «αμάρτημα» να έχει στηρίξει εκλογικά το HDP. Πρόκειται περί τρομοκρατών, κατά τον Ερντογάν. Οι απολυμένοι δεν έχουν δικαίωμα να υποβάλλουν έφεση επί της απόφασης και η απόλυση τους ισχύει δια παντός. Ακόμα και μετά το πέρας, όποτε έρθει, της «κατάστασης εκτάκτου ανάγκης».
Αμήχανα στεκόμαστε μπροστά στην γυμνή αλήθεια των αριθμών, των ζωών ορθότερα, που υπάρχουν από πίσω. «Μάλλον οι εκπαιδευτικοί οργάνωσαν το πραξικόπημα», σκωπτικό- αυθόρμητο σχόλιο από την πλευρά μας. Οι φίλοι μας από την άλλη πλευρά του Αιγαίου, μας εκθέτουν την αλήθεια τους. Σκοπός όλων αυτών των απολύσεων είναι η υποταγή της εκπαίδευσης στους δύο άξονες που ενδιαφέρουν τον Ερντογάν. Ο πρώτος είναι η στροφή στην ισλαμική- συντηρητική αγωγή της νέας γενιάς. Ενδεικτικά, σε πολλές επαρχίες, δεν αναπληρώνονται καν οι απολυμένοι εκπαιδευτικοί και τα σχολεία παύουν να λειτουργούν. «Ευτυχώς» όμως το καθεστώς φροντίζει να ανοίγει δίπλα ένα ιεροδιδασκαλείο. Ο δεύτερος είναι η μοχθηρή αλλοτρίωση των νεανικών συνειδήσεων με το αφήγημα του νέο- οθωμανισμού, πράγμα χρήσιμο τώρα που χρειαζόμαστε περισσότερο πρόθυμους στρατιώτες παρά μαθητές. Οι φίλοι μάς υπενθυμίζουν και την πλήρη απαγόρευση κάθε μορφής συνδικαλισμού. Οι έννοιες διεκδίκηση, απεργία, πορεία είναι απαγορευμένες. Κι αν η αστυνομία ή η χωροφυλακή δεν προλαβαίνουν τα πάντα, ευτυχώς τα προλαβαίνουν οι νέοι διευθυντές των σχολείων, οι οποίοι διορίζονται βάση …προφορικής συνέντευξης.
Το τελευταίο νέο έρχεται με την πρόθεση του Ερντογάν να νομοθετήσει στο κοινοβούλιο την ανά τετραετία αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Τα έκτακτα μέτρα αργά και βασανιστικά φεύγουν, μια έκτακτη (sic) δημοκρατία έρχεται. Τα κριτήρια της προωθούμενης αξιολόγησης δεν έχουν γίνει ακόμα γνωστά. Αυτό που έχει γίνει γνωστό είναι ότι η αξιολόγηση θα οδηγεί είτε στην συνέχεια της σύμβασης είτε στην απόλυση του εκπαιδευτικού. Όποτε λίγο πολύ τα κριτήρια και τα καθεστωτικά ελατήρια της αξιολόγησης γίνονται αντιληπτά. Υποταγή και οσφυοκαμψία μπρος στο καθεστώς, τρομοκρατία και χτύπημα του κινήματος και έτοιμος ο κατά Ερντογάν παράδεισος.
Απέναντι στο βαθύ έρεβος του καθεστώτος Ερντογάν, οι αγωνιζόμενοι εκπαιδευτικοί, έχουν να αντιτάξουν την πεποίθηση τους, ότι “έτσι δεν θα πάνε τα πράγματα, δεν θα τα αφήσουμε να πάνε”, όπως μας λέει ο μεγάλος ποιητής και αγωνιστής Αζίζ Νεσίν, και πως όπως σε όλες τις περιόδους της ανθρωπότητας, “το σκότος για λίγο κερδίζει, λίγα είναι τα ψωμιά του”. Αρκεί να υπάρχουν δυνάμεις δίπλα σου να σε στηρίζουν. Οι εκπαιδευτικοί της αυτής πλευράς του Αιγαίου, χρέος μας να το θεωρήσουμε, να σταθούμε δίπλα τους, μαζί τους. Πραγματικά και πολύμορφα, μας αφορά.
